Architektura Pomorza

Mówi się … „Cudze chwalicie, swego nie znacie”. Rzeczywiście, łatwiej jest zebrać się na dalszy wypad niż przekroczyć sąsiednią miedzę. Obecna wyprawa dotyczyła kościołów położonych w najbliższej okolicy.

Od dawna przymierzałem się do chojeńskich kościołów. Nie wiem, czy bardziej przerażały mnie czy onieśmielały?

Słoneczna pogoda skusiła mnie do podjęcia kolejnej wyprawy. Tym razem padło na kościoły usytuowane w dorzeczu niewielkiej rzeczki Rurzycy.

Kolejna wyprawa wakacyjna wiodła szlakiem nadodrzańskim, skrajem pradolinowego zbocza.

Korzystając ze sprzyjającej pogody wybrałem się w teren do obiektów, które już znałem. Chodziło jednak o nowe spojrzenie i lepsze ujęcia.

Dokładnie po 15 latach ponownie odbyłem wyprawę studyjną do kościołów usytuowanych w „granitowym zagłębiu”, pomiędzy miasteczkami Moryń-Cedynia.

Wojny i rewolty niosą ze sobą może nieszczęść. Dotyka ono nie tylko pojedynczych ludzi czy nawet całych narodów, ale również materialnych śladów bytności człowieka i pomników kultury. Podobnie działo się również na Pomorzu Zachodnim, w okresie kataklizmu jakim była II wojna światowa i latach bezpośrednio po niej nastałych. Z równą determinacją rugowano nie tylko to co „niemieckie” ale także to co religijne. Wiele uratować i uchronić się udało, zbyt wiele niestety zniszczono.

Mimo niesprzyjającej „oświetleniowo” pogody, postanowiłem odbyć kolejną podróż studyjną. Tym razem udałem się w kierunku starego granicznego grodu, usytuowanego u splotu dwu rzek, Noteci i Warty.

Korzystając ze słonecznej pogody postanowiłem udać się na kolejną wyprawę, będącą kontynuacją poprzedniej odbytej w okolice Gorzowa. Tym razem padło na obiekty położone na północ od Gorzowa.

Mimo dosyć niesprzyjającej pogody postanowiłem wybrać się w kierunku Gorzowa, do miejscowości usytuowanych wzdłuż drogi wojewódzkiej 130 Barnówko – Gorzów.  

Poprzednią wyprawą objąłem teren położony po zachodniej stronie drogi krajowej Myślibórz - Dębno. Obecną, teren usytuowany po wschodniej stronie tego traktu.

Pierwsza tegoroczna wyprawa studyjna wiodła urokliwymi przestrzeniami Ziemi Myśliborskiej do niewielkich wiejskich kościółków rozsianych niczym perły na kobiercu natury.

Korzystając z wyjazdu do Gorzowa Wielkopolskiego postanowiłem odwiedzić w końcu kościół w Marwicach, na ścianie którego znajduje się granitowa kwadra ze znakiem szachownicy.

Po czterech latach zastoju spowodowanego wchodzeniem w "nową rzeczywistość", postanowiłem kontynuować moją pasję w myśl mądrego stwierdzenia, że cofa się ten, kto nie podąża do przodu.

Korzystając z życzliwości mojego przyjaciela ks. Juliusza Szyszko udaliśmy się jego czterośladem do Stralsundu, dużego nadbałtyckiego miasta usytuowanego na lewym brzegu wąskiej cieśniny Bałtyku o nazwie Strelasund, oddzielającej wyspę Rugię od stałego lądu.

Pomimo zapowiadanego na ten dzień upału wyruszyłem w kolejną wyprawę biegiem rzeki Iny.

Pierwszą letnią wyprawę odbyłem w rejon dziewiczej natury i pięknych krajobrazów – szlakiem kościołów rozsianych wzdłuż wschodniego brzegu Odry.

Podczas poprzedniej wyprawy przemierzałem obrzeża Biospharenreservat Schortheide-Chorin, obejmujący naturalny krajobraz ukształtowany przez lądolód. Tym razem postanowiłem przejechać przez sam środek parku.

Przygotowując materiał o Kołbaczu, niemal jak bumerang powracał temat bliźniaczego klasztoru cystersów w niedalekim Chorin. Korzystając z pięknej pogody postanowiłem zrealizować od dawna planowaną wyprawę śladami cystersów.

Limit czasowy, wymuszony popołudniowymi zajęciami, ograniczył zasięg dzisiejszej wyprawy. Niejako po drodze zahaczyłem o ruinę kościółka w Świerczewie.

Pierwszą tegoroczną podróż studyjną odbyłem w gminie Kołbaskowo, szlakiem nadodrzańskich kościołów.

Kolejną zimową wyprawę rekreacyjną w rejonie Gryfina nazwałbym Rodzinną. Odbyłem ją bowiem po raz pierwszy w towarzystwie moich najbliższych: siostry Joli i szwagra Andrzeja.

Dłuższy dzień oraz wyższa jak na tę porę roku temperatura powietrza, skłoniły mnie do odbycia kolejnej wyprawy. Trasa wiodła przez tereny gminy Gryfino, otaczając równym półkolem to urokliwe miasto.

Dzisiejszą wyprawę rozpocząłem w Policach. Żółty szlak, którym chciałem początkowo podążyć, rozpoczyna się w centrum starego miasta.