Architektura Pomorza

U schyłku lata odbyła się kolejna edycja Aksamitnego Festiwalu w Mirowie gm. Moryń. Jednym z punktów programu była prelekcja historyk sztuki Pani Kazimiery Kality-Skwirzyńskiej, ukazująca architekturę i wyposażenie miejscowego kościoła, rodowodem sięgającego połowy XIII wieku.

Ostatnia wakacyjna wyprawa przebiegała terenami leżącymi na południe od Prenzlau.

Kolejną wyprawą objąłem kościoły usytuowane pomiędzy Prenzlau i Gramzow.

W Czachowie byłem nie jeden raz, skupiając uwagę na samej architekturze kościoła, pochodzącego prawdopodobnie z przełomu XIII – XIV stulecia. Na wnętrze nie było nigdy dość czasu, a kryje ono w sobie cenne malowidła datowane na połowę XIV wieku.

Kolejna wyprawa, spajająca poprzednie, przebiegała terenami gminy Myślibórz. Przewidywałem, że nie będzie należała do ciekawych, bowiem większość z zaplanowanych do odwiedzenia obiektów to tzw. „neony”.

Piąteczek pod względem pogodowym rozpoczął się rewelacyjnie. Jednak zapowiedzi na drugą połowę dnia nie był już takie optymistyczne. Postanowiłem pobuszować po okolicy.

Pogodny letni dzień zachęcił do kolejnej wyprawy, tym razem wiodącej wzdłuż drogi krajowej nr 3 w okolicy miejscowości Pyrzyce – Lipiany.

Kolejna letnia wyprawa była uzupełnieniem poprzedniej i wiodła szlakiem wyznaczonym przez rozległą dolinę rzeki Płoni.

W roku jubileuszu 900-lecia misji chrystianizacyjnej św. Ottona oraz chrztu Pomorzan podjąłem wyprawę śladami św. Ottona.

Kolejna letnio-jesienna wyprawa studyjna zawiodła mnie do Derczewa, ongiś zasobnej rycerskiej wsi ulokowanej na starym trakcie Myślibórz – Pyrzyce.

Od dawna planowana wizyta w Myśliborzu, mieście powiatowym o bogatej historii z kilkoma ciekawymi zabytkami architektury, mogła się w końcu zrealizować.

Kolejna wyprawa tego roku, poszerzająca zakres poszukiwań, objęła pas wyznaczony drogą łączącą Angermünde z Gramzow.

Kolejna z wypraw wiodła terenami położonymi na zachód od Schwedt, granicznego miasta będącego dla mnie bramą do Brandenburgii.

Po dłuższej przerwie udało się przeprowadzić kolejną wyprawę studyjną. Trasa nie była przypadkowa, wpisała się w pewną ciągłość poznawania zabytków ulokowanych po drugiej stronie rzeki, doliny, granicy … . Jakby nie patrzeć chodzi o Odrę i naszych zachodnich sąsiadów.

Mówi się … „Cudze chwalicie, swego nie znacie”. Rzeczywiście, łatwiej jest zebrać się na dalszy wypad niż przekroczyć sąsiednią miedzę. Obecna wyprawa dotyczyła kościołów położonych w najbliższej okolicy.

Od dawna przymierzałem się do chojeńskich kościołów. Nie wiem, czy bardziej przerażały mnie czy onieśmielały?

Słoneczna pogoda skusiła mnie do podjęcia kolejnej wyprawy. Tym razem padło na kościoły usytuowane w dorzeczu niewielkiej rzeczki Rurzycy.

Kolejna wyprawa wakacyjna wiodła szlakiem nadodrzańskim, skrajem pradolinowego zbocza.

Korzystając ze sprzyjającej pogody wybrałem się w teren do obiektów, które już znałem. Chodziło jednak o nowe spojrzenie i lepsze ujęcia.

Dokładnie po 15 latach ponownie odbyłem wyprawę studyjną do kościołów usytuowanych w „granitowym zagłębiu”, pomiędzy miasteczkami Moryń-Cedynia.

Wojny i rewolty niosą ze sobą może nieszczęść. Dotyka ono nie tylko pojedynczych ludzi czy nawet całych narodów, ale również materialnych śladów bytności człowieka i pomników kultury. Podobnie działo się również na Pomorzu Zachodnim, w okresie kataklizmu jakim była II wojna światowa i latach bezpośrednio po niej nastałych. Z równą determinacją rugowano nie tylko to co „niemieckie” ale także to co religijne. Wiele uratować i uchronić się udało, zbyt wiele niestety zniszczono.

Mimo niesprzyjającej „oświetleniowo” pogody, postanowiłem odbyć kolejną podróż studyjną. Tym razem udałem się w kierunku starego granicznego grodu, usytuowanego u splotu dwu rzek, Noteci i Warty.

Korzystając ze słonecznej pogody postanowiłem udać się na kolejną wyprawę, będącą kontynuacją poprzedniej odbytej w okolice Gorzowa. Tym razem padło na obiekty położone na północ od Gorzowa.

Mimo dosyć niesprzyjającej pogody postanowiłem wybrać się w kierunku Gorzowa, do miejscowości usytuowanych wzdłuż drogi wojewódzkiej 130 Barnówko – Gorzów.  

Poprzednią wyprawą objąłem teren położony po zachodniej stronie drogi krajowej Myślibórz - Dębno. Obecną, teren usytuowany po wschodniej stronie tego traktu.

Pierwsza tegoroczna wyprawa studyjna wiodła urokliwymi przestrzeniami Ziemi Myśliborskiej do niewielkich wiejskich kościółków rozsianych niczym perły na kobiercu natury.

Korzystając z wyjazdu do Gorzowa Wielkopolskiego postanowiłem odwiedzić w końcu kościół w Marwicach, na ścianie którego znajduje się granitowa kwadra ze znakiem szachownicy.

Po czterech latach zastoju spowodowanego wchodzeniem w "nową rzeczywistość", postanowiłem kontynuować moją pasję w myśl mądrego stwierdzenia, że cofa się ten, kto nie podąża do przodu.

Korzystając z życzliwości mojego przyjaciela ks. Juliusza Szyszko udaliśmy się jego czterośladem do Stralsundu, dużego nadbałtyckiego miasta usytuowanego na lewym brzegu wąskiej cieśniny Bałtyku o nazwie Strelasund, oddzielającej wyspę Rugię od stałego lądu.

Pomimo zapowiadanego na ten dzień upału wyruszyłem w kolejną wyprawę biegiem rzeki Iny.