LEKOWO ( Leckow )
województwo: zachodniopomorskie
powiat: świdwiński
gmina: Świdwin
diecezja: koszalińsko-kołobrzeska
dekanat: Świdwin
parafia: Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Niewielka wieś położona wśród malowniczych lasów i jezior w odległości 8 km na północny-zachód od Świdwina. Najstarsze ślady osadnictwa poświadczone przez odkryte opodal cmentarzysko popielnicowe sięgają epoki młodego brązu. W średniowieczu osada stanowiła własność rycerską a następnie weszła w skład domeny świdwińskiej komturii Joannitów. W wieku XVIII wzniesiono we wsi kościół i pałac. W XIX wieku majątek uwłaszczono i stworzono sołectwo. Po wojnie do roku 1954 Lekowo było siedzibą władz gminnych w powiecie białogardzkim.
Źródła
- Kościół zbudowano w 1731 roku
- Poświęcony dziesiątego października 1947 roku
Architektura:
Usytuowany pośrodku osiedla stanowi budowlę reprezentującą architekturę szkieletową. Jest to świątynia salowa, orientowana z trójbocznym zamknięciem od wschodu i wieżą zachodnią nadbudowaną nad nawą. Konstrukcja posadowiona jest na kamiennym fundamencie i niewielkiej podmurówce. Ułożona jest na niej drewniana podwalina, w której osadzone są pionowe słupy spięte poziomymi ryglami i narożnymi zastrzałami. Całość konstrukcji powiązana jest oczepem zdobionym dekoracyjnym profilowaniem. Na oczepie spoczywa drewniany strop oraz więźba dwuspadowego dachu z wielopołaciowym zamknięciem od wschodu. Kryty jest on dachówką ceramiczną. Kwadratowe i prostokątne fachy są otynkowane i pobielone. Jak na razie nie udało się stwierdzić rodzaju zastosowanego wypełnienia. Niewielki otwory okienne o prostokątnych ościeżach znajdują się w elewacjach: południowej (dwa), oraz wschodniej i północnej (po jednym).
Od strony północnej dobudowana jest zakrystia z poligonalnym zamknięciem, w którym znajdują się okna i wejście zewnętrzne. Kryta jest dachem dwuspadowym, poprzecznym do osi kościoła, wielopołaciowo zamkniętym od północy.
Wieża o planie kwadratu wyrasta z więźby dachowej nieco tylko ponad dach kościoła. Wydaje się, iż pierwotnie była zakończona dachem namiotowym przekształconym w późniejszym okresie w barokowy hełm z ośmioboczną latarnią. Wieńczy go iglica z krzyżem i chorągiewką, na której widnieje data budowy świątyni. W elewacji zachodniej znajduje się jedyne wejście do kościoła o prostokątnych ościeżach i drzwiach dwudzielnych.
Plac kościelny o regularnym, prostokątnym zarysie otoczony jest kamiennym murem z furtami. Wydaje się, że pełnił on funkcje grzebalne mimo iż właściwy cmentarz zlokalizowany jest w południowym skraju wsi.
Wyposażenie:
Wyposażenie nieustalone.
