Architektura Pomorza

 

Niewielka wieś położona na uboczu głównych traktów, w odległości 10 km na południowy wschód od miejscowości Widuchowa. Obecna zabudowa rozwija się wzdłuż przebiegającej przez wieś drogi, ale pierwotny plan owalnicy, z kościołem w centrum, nie został zatarty. Pierwsza relacja źródłowa mówi o transakcji handlowej, w wyniku której bogaty kupiec gryfiński Jan Lintbusch, zakupił wieś Clode (Clodo) od braci Blankenburg. W roku 1759 istniejący tu folwark rozparcelowano. Inwentaryzacja wsi z 1868 roku wymienia: 33 domy mieszkalne, 2 budynki przemysłowe, szkołę, dom wdów po pastorach. Wieś zamieszkiwało wówczas 341 osób. Nazwę wsi próbuje się utożsamić z kłodami drewna stosowanymi w umocnieniach wałów warownych, co wskazywałoby na obronny charakter osady, a przynajmniej siedziby rycerskiego rodu Blankenburg. 

- kościół wzniesiono przypuszczalnie pod koniec XIII wieku.

- w wieku XIV po częściowej rozbiórce został rozbudowany.

- wieża o charakterze obronnym nadbudowana została w XV wieku.

Kościół usytuowano w centrum wsi na nieco wypiętrzonej i wydzielonej kamiennym murem parceli o regularnym, prostokątnym zarysie. Czternastowieczna rozbudowa świątyni zatarła częściowo jej pierwotny plan. Najstarszym fragmentem jest bez wątpienia podstawa wieży, wykonana z kwadr granitowych ułożonych w regularne warstwy. Jej grube mury wzniesione zostały na planie prostokąta do wysokości ścian świątyni. W elewacji zachodniej zlokalizowany jest główny portal wejściowy, prowadzący przez kruchtę wieżową do wnętrza świątyni. Dwuuskokowe, ostrołukowo zamknięte ościeże, wykonane jest z kwadr granitowych obrobionych jedynie od strony lica. Niestety zostały oszpecone przez częściowe otynkowanie i pomalowanie brązową olejnicą.

 

Górna partia wieży dobudowana została dopiero w XV wieku. Ściany wymurowano z kamieni polnych, cegły użyto jedynie w narożnikach, ościeżach otworów. Otrzymała charakterystyczne dla tego okres zwieńczenie, w postaci krenelarza i ceglanego, ostrosłupowego hełmu, zakończonego iglicą z kulą. Obronny charakter tego rozwiązania podkreślają otwory szczelinowe, znajdujące się w środkowej części elewacji, doświetlające wnętrze wieży. Ponad nimi, znajdują się dwudzielne okna: po jednym w ścianach północnej i południowej, oraz po dwa od wschodu i zachodu. Posiadają uskokowe ościeża zamknięte łukiem odcinkowym. Dodatkowo pod oknem północnym i południowym, zachowały się podniszczone tarcze zegarowe wykonane w tynku z wyprowadzoną z wewnątrz osią wskazówkową.

 

Masywna i dość szeroka podstawa wieży pozwala przypuścić iż korpus nawowy posiadał tą samą szerokość co wieża lub był nawet od niej węższy. Uzasadniałoby to konieczność rozebrania korpusu nawowego i wymurowanie w jego miejscu nowego, znacznie szerszego i dłuższego.  Ściany wzniesiono z otoczaków granitowych bez zachowania regularności wątku. Cegły użyto jedynie w detalu, wymurowując nią ościeża portalu południowego, okien i szczyt wschodni. Okna osadzone są symetrycznie - na przestrzał - po trzy w ścianie północnej i południowej oraz dwa w elewacji wschodniej. Zlokalizowane w zachodniej części korpusu nawowego otwory okienne posiadają proste, rozglifione na zewnątrz, otynkowane ościeża, zamknięte łukiem odcinkowym. Osadzone we wschodniej partii nawy, mają ościeża dwuskokowe, zamknięte ostrołukiem, tynkowane.

 

Pośrodku ściany południowej znajduje się portal o ostrołukowym wykroju i dwuskokowych ościeżach. Obecnie jest zamurowany.

 

Szczyt wschodni zdobiony jest ostrołukowymi blendami w układzie piramidalnym i kostkowymi sterczynami.   

 

Wnętrze zamknięte jest płaskim stropem odeskowanym i dachem dwuspadowym krytym dachówką ceramiczną.

 

Teren kościelny o regularnym prostokątnym zarysie, otoczony jest kamiennym murem z ceglanymi bramkami od wschodu i zachodu. Od strony północnej mur wspierają przypory. W przeszłości spełniał funkcje przykościelnego cmentarza. Obecnie porośnięty jest starodrzewem. 

Wyposażenie dziewiętnastowieczne:

- empora chórowa wsparta na słupach

- ołtarz

- ławki