RAMIN ( Rąbin )
Niewielka miejscowość położona po stronie niemickiej w odległości zaledwie 10 km na południowy-zachód od przejścia granicznego Lubieszyn-Linken.
Źródła
Architektura:
Znajdujący się tu kościół wiejski (Dorfkirche), powstał w XIII wieku. Założony na planie prostokąta jako salowa świątynia bez chóru i wieży, jest pięknym przykładem architektury granitowej terenu Meklemburgii-Pomorza Przedniego. Udeża w nim przede wszystkim precyzyjna obróbka kwadr granitowych o regularnym układzie warstw. Całość świątyni obiega ukośnie profilowany cokół, zachodzący również na ościeża portali. Nie zachował się gzyms, którego fragmenty tkwią być może pod tynkiem i deskami okapu.
Najbardziej dekoracyjnie prezentuje się ściana wschodnia posiadająca trzy wąskie, rozglifione na zewnątrz i półkoliście zamknięte okna. Ościeża ich wykonane są z kwadr granitowych, jedynie łuki posiadają obecnie obramienie ceglane. Rozmieszczone są w ścianie symetrycznie w układzie piramidalnym. Podobnie rozmieszczone są ostrołukowe blędy dekorujące szczyt. Ich wielkość i ceglane obramienie wskazuje na późniejsze pochodzenie.
Ściana zachodnia nie posiada okien i portalu wejściowego. Szczyt jej, zapewne również granitowy, został rozebrany i zastąpiony konstrukcją ryglową wieży, nadbudowanej nad nawą kościoła.
Ściana północna posiada dwa wąskie, rozglifione na zewnątrz i półkoliście zamknięte okna. W części wschodniej dobudowana jest w sposób charakterystyczny dla budownictwa pomorskiego zakrystia, kryta dachem pulpitowym. Posiada ona od zachodu zewnętrzne wejście.
Stroną frontową jest ściana południowa, znajdują się w niej trzy symetrycznie rozmieszczone okna, oraz dwa bliźniacze, ostrołukowe portale. Wykonane są one z dokładnie obrobionych kwadr i klińców granitowych. Ościeża dwuuskokowe posiadają w archiwolcie element zwornikowy. Portal zachodni jest tylko nieco szerszy od wschodniego.
Całość budowli kryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym. Plac przykościelny pełniący do dzisiaj funkcję cmentarza, obwarowany jest kamiennym murem z bramą wjazdową. Na uznanie zasługuje stan utrzymania zabytku jak i estetyka otoczenia, wystawiając mieszkańcom jaknajlepszą wizytówkę.
Wyposażenie:
