Architektura Pomorza

Kościół wzniesiony został na południowym krańcu centralnego palcu, na naturalnym wyniesieniu terenu, u zbiegu przecinających się w tym miejscu starych traktów komunikacyjnych. Pierwotnie otrzymał formę salową bez wyodrębnionego prezbiterium i wieży. Tradycyjnie został wschodnio orientowany. Wszystkie ściany posadowione na kamiennym fundamencie wymurowano z kwadr granitowych łączonych zaprawą wapienną. Dokładniej obrobiono naroża ścian oraz ościeża portali i okien.

 

Portal zachodni osadzony centralnie na osi kościoła posiada trójuskokowe ościeże zamknięte ostrołukiem, pozbawione jest ono elementu zwornikowego. Zaskakuje wielkość kwadr w przyziemiu pierwszego ościeża. W zasadzie są to bardzo dobrze obrobione duże bloki kamienne. Wejścia strzegą dwuskrzydłowe drzwi o ostrołukowym wykroju z niewielkim nadświetlem. Drugi portal znajduje się pośrodku ściany południowej. Posiada dwuuskokowe ościeże zamknięte ostrołukiem bez elementu zwornikowego. Drzwi ostrołukowe jednoskrzydłowe z przeszkloną płyciną.

 

Wnętrze doświetlone było przez trzy pary okien osadzonych symetrycznie, na przestrzał, w ścianach południowej i północnej. Posiadały wąskie, ostrołukowo zamknięte i rozglifione obustronnie ościeża. Niestety zostały przemurowane w późniejszym okresie. W ich miejsce wykonano szerokie okna o prostych ościeżach, zamkniętych łukiem pełnym, obwiedzione na zewnątrz dekoracyjną opaską. Rozwiązanie szczytowej ściany wschodniej było zapewne analogiczne jak w innych świątyniach tego okresu. Niestety ściana ta niemal całkowicie została rozebrana podczas XIX wiecznej przebudowy. Zachowały się jednak relikty dekoracji szczytu w postaci ceglanych służek.

 

Jednoprzestrzenne wnętrze kościoła zamknięto stropem belkowym oraz dachem dwuspadowym krytym dachówką ceramiczną. Kolorytu dodaje płytki drewniany okap wieńczący ściany przyczerniony impregnatem.        

W połowie XVIII wieku nad zachodnią częścią kościoła wzniesiono wieżę na planie kwadratu. Otrzymała ona konstrukcję szkieletową, słupowo-ramową, schodzącą aż do przyziemia. Część słupów i zastrzałów opiera się na ścianach partii zachodniej kościoła. Zwieńczona jest barokowym hełmem z latarnią zakończoną krzyżem. Wolne przestrzenie pomiędzy słupami, ryglami i zastrzałami wypełnione są paloną cegłą. Jeszcze do niedawna również zewnętrzna strona belkowania obłożona była ceramicznymi płytkami a całość elewacji otynkowana. Podczas kapitalnego remontu wieży przeprowadzonego w 2020 roku, zdecydowano się wymienić ceglane wypełnienia oraz odsłonić drewnianą konstrukcję. W ten sposób przywrócono efekt kratownicy. Ceglanych pól nie tynkowano, zostały jedynie pobielone. Odtworzono również okna zamknięte łukami odcinkowymi i przesłonięte żaluzjami. Ponad oknami, w półkolistych łukach profilowanego gzymsu okapnikowego, odtworzono tarcze zegarowe. Konstrukcja kwadratowej w planie latarni pozostała odeskowana, jednak zdecydowano się na wykonanie okien zamkniętych żaluzjami.    

      

Podczas przebudowy jaka miała miejsce w XIX wieku zdecydowano się rozebrać częściowo ścianę wschodnią i dobudować krótkie prezbiterium, zamknięte od wschodu półokrągłą apsydą z podpiwniczeniem. Wykorzystano przy tym materiał rozbiórkowy w postaci kwadr granitowych. W ścianach północnej i południowej wykonano okna o znanym już wykroju. Na zewnętrznej ścianie apsydy, na osi kościoła, wykonano krzyż łaciński powstały z wysuniętych przed lico kwadr granitowych. Wnętrze prezbiterium i apsydy zamknięto otwartą więźbą i wielopołaciowym dachem ostrosłupowym. Nie udało się jak dotąd ustalić czemu służyło podpiwniczenie. Obecnie spełnia ono funkcję kaplicy przedpogrzebowej. Wiodą do niej ceglane schody oraz wejście o prostym ościeżu zamkniętym łukiem odcinkowym. Po drugiej stronie znajduje się niewielkie okno o prostokątnym wykroju osadzone w płytkiej niszy zamkniętej łukiem odcinkowym. Wykonanie tego płytkiego podpiwniczenia wymusiło podniesienie poziomu prezbiterium o ok. 70-80 cm względem posadzki kościoła.

 

W latach powojennych do wschodniej partii ściany południowej pobudowano „wątpliwej urody” zakrystię na planie kwadratu zamkniętą prostym stropem i dachem pulpitowym. W jej ścianie wschodniej wykonano niewielkie okno o prostokątnym wykroju. Wejście o prostym ościeżu znajduje się od strony wnętrza kościoła.

Empora zachodnia o prostej formie z płycinową balustradą wzniesiona jest na mocnych słupach podtrzymujących konstrukcję wieży. Ze względu na niewielką przestrzeń dzielącą podłogę empory od stropu kościoła, instrument organowy o prostym prospekcie usytuowany został na dodatkowej drewnianej konstrukcji przed emporą.

 

Plac kościelny otoczony jest niskim kamiennym murem z ceglaną bramką od południa. Do 1945 roku pełnił funkcję lokalnej nekropolii. Wokół kościoła zachował się wiekowy starodrzew.

Wyposażenie