Architektura Pomorza

 

Niewielka wieś o średniowiecznym rodowodzie położona w odległości ok. 18km na południe od Kołbaskowa, opodal przejścia granicznego w Rosówku.

- 1255 Rosouu, Pommersches Urkundenbuch II, 22.

- Kościół wzniesiono w XIII wieku.

- Zniszczony częściowo w 1945 roku popadł w ruinę.

- Obecnie trwa odbudowa obiektu.

Kościół usytuowano w zachodniej części miejscowości przy rozwidleniu dróg, na skraju niewielkiego wyniesienia łagodnie opadającego ku stawom znajdującym się w centrum osady. Jest to budowla salowa wzniesiona na planie prostokąta, orientowana, z wieżą zachodnią szerszą niż nawa. Wszystkie ściany korpusu salowego oraz wieży posadowione na kamiennym fundamencie wzniesiono z kwadr granitowych dość słabo obrobionych, ułożonych z regularne, poziome warstwy. Kwadry spajano zaprawą wapienną z dodatkiem łupka skalnego w warstwach wyrównawczych.

 

Dokładniej opracowano jedynie węgła ścian oraz ościeża okien i portali, które w wyniku późniejszej przebudowy zostały zamurowane i zachowały się jedynie w widocznych reliktach. Obecne okna (renesansowe w formie) posiadają proste ościeża zamknięte łukiem odcinkowym z okalającą je opaską i kluczem. Osadzone są symetrycznie, po cztery w elewacjach południowej i północnej oraz dwa w ścianie wschodniej. W ścianie południowej wykonano nowe, renesansowe wejście fasadowe o prostych ościeżach, zamkniętych łukiem eliptycznym z dekoracyjnym gzymsem okapnikowym flankowanym przez pojedyncze, proste pilastry. Powyżej gzymsu znajduje się kwadratowe pole, zapewne herbowe? Wydaje się, iż swego czasu zgodnie z obowiązującą renesansową modą korpus kościoła był otynkowany. W zachodniej części elewacji południowej zachował się relikt portalu o uskokowych ościeżach zamkniętych ostrołukiem z elementem zwornikowym. W elewacji północnej wejścia portalowego raczej nie było.

 

Wnętrze przykryte jest stropem belkowanym oraz dwuspadowym dachem ceramicznym. Wewnątrz posadzka ceglana i współczesne wyposażenie. Ołtarz ułożony z kwadr granitowych.

 

Wieża wzniesiona została na planie prostokąta. Dłuższym bokiem przylega do korpusu i jest od niego nieco szerszy. Składała się niegdyś z kamiennej podstawy (niemal równej wysokością korpusowi), oraz nadbudowy o konstrukcji szkieletowej i planie kwadratu, zakończonej hełmem iglicowym z latarnią. Wieńczyła go kula i chorągiewka. W ścianach tej kondygnacji znajdowały się kwadratowe tarcze zegarowe oraz pary okien szczelinowych. W ścianie zachodniej zlokalizowany jest duży portal o trójuskokowych ościeżach, zamkniętych ostrołukiem z elementem zwornikowym. Stanowił on bez wątpienia główne wejście do świątyni. Grube mury oraz symetrycznie rozmieszczone w ścianach okna szczelinowe nadają wieży monumentalny, obronny charakter.

 

Plac przykościelny o regularnym czworobocznym zarysie otoczony jest kamiennym murem z dwiema, okazałymi bramami wjazdowymi: wschodnią i południową, wykonanymi z kamienia z dodatkiem cegieł. Wysoki mur opięty jest dookoła masywnymi skarpami. Plac pełnił zapewne funkcję cmentarza, który przeniesiono później na północne obrzeża miejscowości. Na placu przykościelnym znajduje się dzwonnica wolnostojąca o konstrukcji szkieletowej z zadaszeniem i podwieszonym pod nim dzwonem z 1952 roku. Upamiętnia on zapewne odbudowę kościoła, który w wyniku działań wojennych 1945 roku, został poważnie uszkodzony i popadł w ruinę.

 

Obecnie trwa restauracja zewnętrznych elewacji, odbudowa wieży i naprawa muru okalającego plac kościelny. Możliwe jest to tylko dzięki ofiarnemu zaangażowaniu się lokalnej społeczności. Z inicjatywy mieszkańców w 2002 roku ustawiono przed placem kościelnym obelisk upamiętniający niemieckich i polskich uchodźców II wojny światowej.

Nie zachowało się.