Architektura Pomorza

 

Niewielka wieś o średniowiecznym rodowodzie, położona w odległości 6 km na południowy zachód od Pasewalku. Na przestrzeni wieków stanowiła własność rycerską, później stała się wsią folwarczną. W dokumentach wymieniana pod różnymi nazwami: 1233 Bralin, 1244 Brelin, 1375 Brellyn, 1540 Dorf Bralin, 1573 Dorf Brollin, 1671 Bröllin.

Kościół usytuowany jest pośrodku wsi w bezpośrednim sąsiedztwie założenia folwarcznego. Jest to budowla salowa, orientowana, założona na planie prostokąta z wydzielonym prostokątnym prezbiterium prosto zamkniętym i wieżą nadbudowaną nad nawą. Wszystkie ściany posadowione na kamiennym fundamencie i prostokątnym cokole, wymurowane są z kamienia polnego o różnej wielkości i nieregularnym wątku. Jedynie obramienia okien, ościeża portali i narożniki wykonane są z kwadr granitowych dokładniej obrobionych. Ściany wieńczy uskokowy gzyms koronujący wykonany w cegle.

 

Główne wejście do świątyni znajduje się w elewacji zachodniej. Zachował się tu portal dwuuskokowy o ostrołukowo zamkniętych, prostych ościeżach, wykonanych z kwadr i klińców granitowych. Ościeże wewnętrzne jest obecnie przysłonięte przez ościeżnicę dwudzielnych drzwi. Drugi portal (obecnie zamurowany) znajduje się w południowej elewacji prezbiterium. Jednouskokowe, proste ościeża zamknięte są łukiem półkolistym pełnym. Obecne obramienie wykonane jest w cegle, można jednak domniemywać, że jego pierwotne ościeża wykonane były z kwadr i klińców granitowych.

 

Okna osadzone są symetrycznie w ścianach północnych i południowych nawy i prezbiterium oraz w jego wschodnim zamknięciu. Szerokie, zamknięte delikatnym ostrołukiem, rozglifione na zewnątrz ościeża w obramieniu ceglanym wskazują, iż zostały one przemurowane. Najbliższe oryginałowi są okna znajdujące się we wschodnim zamknięciu prezbiterium, jednak i tu obramiono je cegłą.

 

Szczyt wschodni pozbawiony jest detalu, w zwieńczeniu szczytu zachodniego natomiast znajduje się blenda w formie oculusa o kamiennym ościeżu.

 

Wnętrze przykryte jest prawdopodobnie drewnianymi stropami belkowanymi i dwuspadowymi dachami o wyjątkowo ostrym kącie rozwarcia. Kryte są dachówką ceramiczną. Zastanawiająca jest grubość - wystających ponad połać dachu - krawędzi szczytu wschodniego części nawowej. Czyżby wskazywało to, że przestrzeń nawy oddzielona jest od prezbiterium łukiem tęczowym? Nie udało się tego ustalić.

 

Pierwotnie świątynia nie posiadała wieży. Wzniesiono ją prawdopodobnie w czasie przebudowy kościoła. Osadzona w więźbie dachowej konstrukcja szkieletowa, szalowana, posiada plan kwadratu. Zakończona jest ostrosłupowym, dwudzielnym hełmem, zwieńczonym iglicą z kulą i chorągiewką. Kryta jest w całości łupkiem skalnym. W trzech elewacjach wieży znajdują się prostokątne otwory zamykane dwudzielnymi okiennicami oraz mocno zniszczone, prostokątne, drewniane tarcze zegarowe z zachowanymi częściowo wskazówkami.

 

Plac kościelny o regularnym, prostokątnym planie otoczony jest kamienno-ceglanym murem z bramą i furtami. Jeszcze do niedawna pełnił on funkcję cmentarza grzebalnego. Zachowała się duża liczba nagrobków. Porasta go starodrzew mieszany.

 

Obiekt wydaje się być sporadycznie użytkowany.

Wyposażenia nie udało się określić. Wiadomo jedynie, że wewnątrz znajdują się dwa epitafia poświęcone żołnierzom poległym podczas ostatnich wojen.