GORKOW (Górków)
Źródła
Architektura
Kościół usytuowano pośrodku wiejskiej zabudowy na owalnym placu wydzielonym niskim kamiennym murem. Początki budowli sięgają późnego średniowiecza. Pierwotny układ złożony był zapewne z prostokątnej w planie, salowej nawy, zamkniętej od zachodu masywem wieży. Na początku XVIII wieku kościół przebudowano. Przemurowano szczyty i rozebrano wieżę zachodnią, po której pozostały jedynie fundamenty.
Ściany kościoła, posadowione na kamiennym fundamencie, wymurowano z kamieni polnych ze znacznym udziałem dużej cegły gotyckiej. Znaczne partie ścian noszą ślady późniejszych przebudów i napraw, dokonywanych przy użyciu cegły maszynowej. Od nowa wymurowano półszczyty, wschodni i zachodni, oraz obramienia okien i portalu południowego. Okna, usytuowane symetrycznie w każdej ze ścian, otrzymały proste ościeża zamknięte łukiem odcinkowym. W półszczytach wykonano dodatkowe wejścia prowadzące na poddasze. Portal wejściowy usytuowano pośrodku ściany południowej. Otrzymał on ten sam wykrój co okna. Wnętrze zamknięto płaskim stropem drewnianym oraz dachem naczółkowym krytym dachówką ceramiczną. Pośrodku kalenicy umieszczono współczesną iglicę z kulą i chorągiewką z rokiem 2000. Zachowała się pierwotna posadzka wykonana z cegły.
Plac kościelny o nieregularnym owalnym zarysie otoczony został niskim kamiennym murem z wejściami od wschodu i zachodu. Pełnił on funkcję lokalnej nekropolii. Starodrzew zachował się jedynie od strony południowo zachodniej. Do dnia dzisiejszego zachowało się zaledwie kilka nagrobków, otoczonych żeliwnymi płotkami, oraz charakterystyczne kamienne krzyże i tablice nagrobne.
Wyposażenie
