Województwo: zachodniopomorskie
Powiat: policki
Gmina: Kołbaskowo
(Niezachowany)
Niewielka wieś położona przy drodze Szczecin-Kołbaskowo na zachodnich rubieżach Szczecina. Początki osadnictwa na tym terenie sięgają przełomu VI-VII wieku. Nazwę wsi wywodzi się od kasztelana Przecława, który przybyć miał na te ziemie wraz z Mieszkiem I. On też miał założyć sąsiednie wsie służebne: Warzymice, Smolęcin i Karwowo.
Źródła
- W pierwszej wzmiance źródłowej z 1240 roku, mowa jest o wzięciu przez księcia Barnima I od biskupa kamieńskiego w lenno dziesięciny z dwudziestu gospodarstw,
Pommersches Urkundenbuch I, 305 (Prezslau), II, 169 (Prissizlaue).
- W roku 1243 książę Barnim I nadał najpierw część, a w roku 1277 całą wieś klasztorowi Cysterek w Szczecinie.
- W roku 1291 miejscowy sołtys założył we wsi karczmę.
- W tym samym roku (1291) wymieniono kościół znajdujący się wówczas pod patronatem Jana Schele ze Szczecina, a przekazany mu przez klasztor Cysterek w lenno,
Pommersches Urkundenbuch I, 111, 120.
- Kościół był filią parafii w Będargowie.
- W XVIII wieku kościół został otynkowany i przebudowany.
- W roku 1945 uległ częściowemu zniszczeniu i został rozebrany.
Architektura:
Kościół usytuowany był pośrodku wsi w bezpośrednim sąsiedztwie przebiegającej przez osadę drogi. Kościół został zniszczony podczas działań wojennych w 1945 roku, a później rozebrany. Obecnie jedynym śladem jego istnienia jest starodrzew okalający opustoszały plac kościelny z wyraźnym zarysem przebiegu muru, oraz kryjące się pod ziemią fundamenty.
Wyposażenie:
Nad wyraz bogate wyposażenie stanowiły:
- Ołtarz ambonowy z XVII wieku.
- Rzeźbiony w drewnie anioł zawieszony nad chrzcielnicą.
- Epitafium dla zmarłego w 1748 roku studenta prawa G.W. Zimmermanna.
- Dwa lichtarze z prasowanej blachy mosiężnej o ośmiobocznej podstawie z 1696 roku.
- Ośmioboczna, mosiężna misa chrzcielnicy z ornamentem roślinnym z 1690.
- XVI wieczny kielich mszalny, (pozłacane srebro) o gotyckim kształcie z sześcioboczną podstawą i nanitowanym krucyfiksem.
- Puszka z pozłacanego srebra z 1725 roku.