STARA DOBRZYCA ( Alt Döberitz )

województwo: zachodniopomorskie

powiat: łobeski

gmina: Resko

diecezja: szczecińsko-kamieńska

dekanat: Resko

parafia: Starogard - filia pw. św. Apostołów Piotra i Pawła

Niewielka wieś leżąca w odległości 10 km na północny-wschód od Reska, pośród lasów nad malowniczym jeziorem Dobrzyckim. Na przestrzeni wieków nazwa wsi ulegała niewielkim zmianom; Döbritz, Döberitz do XVII wieku, Alt Döberitz do 1945 roku. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1447 roku. Na przestrzeni wieków stanowiła własność rodów: Vidant, Bork, Bonin, Brockhausen, Lehmann, Bülow, Knebel, Rantzau, Fincken, Finkenstein. Po 1945 roku majątek i dwór znacjonalizowano i utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne. Obecnie dwór stanowi własność prywatną.

Źródła

- W roku 1539 wspomniana została odbudowa kościoła po kolejnym zburzeniu. Świątynia musiała więc powstać wcześniej, może nawet w XV wieku.

- Ryglowy korpus nawowy oraz górna partia wieży pochodzi z 1711 roku.

- W 1714 roku w krypcie kościelnej pochowany został Kazimierz Wedig von Bonin.

- W 1886 roku ryglowe ściany kościoła obmurowano od wewnątrz.

- W roku 1910 założono w oknach witraże.

- Kościół został poświęcony 10 sierpnia 1946 roku.

- W latach 1998-99 przeprowadzono gruntowny remont świątyni.

Architektura:

Pierwszy kościół w Starej Dobrzycy powstał być może jeszcze w XV wieku, jako świątynia katolicka. Sądząc po zachowanych reliktach podstawy wieży, była to budowla kamienno-ceglana, wzniesiona na planie prostokąta. Z pierwotnego założenia zachowały się jedynie; masywna podstawa wieży oraz fundamenty nawy. Obecna nadbudowa o konstrukcji szkieletowej i planie kwadratu jest tworem późniejszym, powstałym wraz z korpusem nawowym. Kryta jest ona dachem namiotowym zwieńczonym kulą i krzyżem. W podstawie znajdują się symetrycznie osadzone okna o prostych ościeżach zamkniętych łukiem odcinkowym. W elewacji zachodniej pomiędzy oknami znajdowało się wejście o prostych ościeżach, obecnie zostało ono zamurowane.

Korpus nawowy o konstrukcji szkieletowej wzniesiony został prawdopodobnie na starym fundamencie. Posiada on plan prostokąta zamkniętego od wschodu trójbocznie. Na podmurówce ułożona jest podwalina, w której osadzone są pionowe słupy powiązane poziomymi ryglami i narożnymi zastrzałami. Całość wiąże oczep, na którym spoczywa konstrukcja beczkowego stropu i siodłowego dachu z wielopołaciowym zamknięciem od wschodu. Niemal kwadratowe fachy wypełnione są cegłą, dziś otynkowane i pobielone. Okna o prostych ościeżach osadzone są symetrycznie; cztery z elewacji południowej i trzy po stronie północnej. Wschodnie zamknięcie nawy jest bezokienne. Od strony południowej znajduje się wejście o prostych ościeżach.

Plac kościelny o nieregularnym zarysie spełniający zapewne przed laty funkcję cmentarza, otoczony jest resztkami kamiennego muru z bramkami. W roku 1999 zakończony został gruntowny remont obiektu. Daty związane z kolejnymi remontami kościoła wypisane są w ozdobnej inskrypcji znajdującej się na wschodniej elewacji wieży. Na południowej oraz północnej elewacji wieży znajduje się również imitacja tarcz zegarowych.