Architektura Pomorza

Kościół usytuowano w centrum wsi przy przebiegającej przez środek miejscowości drodze, na niewielkim wyniesieniu. Jest to budowla salowa wzniesiona na planie prostokąta z wieżą od zachodu. Konstrukcję ryglową posadowiono na kamienno-ceglanym fundamencie. Pionowe słupy spoczywają na drewnianej podwalnie i zwieńczone są oczepem. Rygle łączące poziomo słupy wzmacniane są dodatkowo zastrzałami. Fachy wypełniono cegłą. Okna o prostokątnym wykroju znajdują się w zasadzie tylko w elewacji północnej. Po stronie południowej małe okienka, niesymetrycznie osadzone w ścianie, wypełniają zaledwie powierzchnie pojedynczych fach. W elewacji południowej zlokalizowany jest portal wejściowy o prostych ościeżach zamkniętych łukiem półokrągłym. Wnętrze przykryte jest drewnianym stropem belkowanym i ceramicznym dachem dwuspadowym.

 

Od strony zachodniej dobudowano wieżę o planie kwadratu i ścianach stopniowo zwężających się ku górze. Posiada ona konstrukcję szkieletową, odeskowaną, zwieńczoną ostrosłupowym hełmem. W podstawie wieży od strony zachodniej znajdują się dwudzielne drzwi prowadzące do kruchty i wnętrza kościoła.

 

Jedynie ściana wschodnie wymurowana jest w całości z cegły. Znajdują się w niej dwa okna o prostych ościeżach i półokrągłym zamknięciu, w szczycie dekoracja w postaci trzech par blend o podobnym wykroju.

 

Niewyjaśnioną do tej pory sprawą jest obecność muru okalającego niemal całą dolną partię ścian kościoła aż do połowy ich wysokości. Od strony wschodniej wyraźnie uwidocznione się dwie, symetrycznie rozłożone przypory oraz potężne skarpy narożne. Dodatkowo, obecność od strony południowej, portalu wejściowego i dwóch małych okienek, nasuwa przypuszczenie, że mur ten w całości stanowi pozostałość wcześniejszej budowli, która uległa częściowemu zniszczeniu i w którą wpisano nową, szkieletową konstrukcję obecnego kościoła. Nie wydaje się bowiem aby mur ten wzniesiono jedynie w celu wzmocnienia konstrukcji ryglowej. Potwierdzają to również wspomniane wyżej przekazy historyczne, które metrykę kościoła wyznaczają na koniec XV wieku, gdy tym czasem konstrukcja ryglowa nie wydaje się być aż tak wiekową.

 

Plac kościelny otoczony jest niskim kamiennym murem z bramką od zachodu. Zapewne był on wcześniej znacznie wyższy. Znajduje się na nim cmentarz z zachowanymi nagrobkami.

Wyposażenie w większości barokowe:

- Empora kolatorska z XVII wieku.

- Lichtarze i żyrandole z XVII wieku.

- Dzwon z 1500 roku.