MARWICE ( Marwitz )

województwo: zachodniopomorskie

powiat: gryfiński

gmina: Widuchowa

diecezja: szczecińsko-kamieńska

dekanat: Gryfino

parafia: Widuchowa - filia pw. Wniebowzięcia NMP

Duża wieś o średniowiecznym rodowodzie z dobrze zachowanym planem ulicówki (wcześniej prawdopodobnie owalnicy), leżąca na wschodnim skraju doliny Odry w odległości 5km na północ od Widuchowej. Słowiańska nazwa wywodzi się od słowa Morawa oznaczającego łąkę, niwę obfitującą w wodę (podmokłą). Mieszkańcy trudnili się rybołówstwem i hodowlą.

Źródła

- Źródła pisane wymieniają miejscowość przy okazji odebrania praw targowych Widuchowej przez księcia Bogusława IV. W zamian Widuchowa otrzymała łąki ciągnące się wzdłuż Odry aż do rowu wsi Marwice.

- W średniowieczu właścicielami miejscowości byli rycerze Bertram i Michel Broker .

- W 1710 roku wieś przyznano margrabiom ze Schwedt. Oni też w okolicy Marwic usypali szeroką groblę i wznieśli most na Odrze łącząc nim wieś z zaodrzańskim Gartz. Most ten widnieje jeszcze na sztychu Lubinusa.

- W roku 1827 wybuchł pożar, który zniszczył całą zabudowę wraz z kościołem.

- Wieś odbudowano stosunkowo szybko, w 1928 roku mieszkało w niej już 517 osób.

- Kościół zbudowano w 1834 roku.

- Został poświęcony w 1946 roku.

Architektura:

Kościół usytuowano w południowej części wsi na eliptycznym nawsiu. Jest to budowla salowa, orientowana, wzniesiona na planie prostokąta z niewielką wieżą nadbudowaną nad zachodnią częścią korpusu. Szkieletowa konstrukcja ścian posadowiona jest na kamiennym fundamencie i ceglanej podmurówce. W spoczywającej na niej, drewnianej podwalinie, osadzone są pionowe słupy powiązane poziomymi ryglami. Zastrzały znajdują się jedynie w narożnych partiach elewacji wschodniej i zachodniej. Całość spięta oczepem tworzy piękny rysunek kratownicy z przewagą fach o prostokątnym wykroju. Wypełnione są one paloną cegłą i otynkowane.

Wejścia do świątyni znajdują się w ścianach: północnej i zachodniej. Dwuskrzydłowe drzwi o konstrukcji ramowo-płycinowej osadzone są w profilowanych ostrołukowych ościeżach z nadświetlem, wypełnionym drewnianymi szprosami stylizowanymi na gotyckie laskowania i maswerki.

Podobny wykrój posiadają również okna. Same ich wymiary oraz drewniane szprosy, również nasuwają nieodparte skojarzenie z gotykiem. Osadzone są symetrycznie w elewacji północnej (cztery) i południowej (pięć).

Ściany zachodnia i wschodnia pozbawione są okien. Jedynie w szczycie wschodnim znajduje się otwór o kwadratowym wykroju zabity deskami.

Wnętrze przykryte jest stropem belkowanym i dachem dwuspadowym krytym dachówką ceramiczną (karpiówka).

Nad zachodnią częścią korpusu wzniesiono wieżę, której szkieletowa konstrukcja osadzona jest bezpośrednio w więźbie dachowej. Pierwotnie posiadała zapewne bogatszą formę, umożliwiającą rozchodzenie się głosu dzwonu, zawieszonego w jej wnętrzu. Obecnie jest oszalowana. Jedynie w elewacji wschodniej zachowały się zdobienia w postaci drewnianych, profilowanych listew, stylizowanych na gotyckie blendy ostrołukowe z trójliściem w zamknięciu łuku, oraz gzyms koronujący w formie arkady z trójliści. Wieża kryta jest dachem namiotowym zwieńczonym krzyżem.

Plac kościelny o eliptycznym zarysie otoczony jest murem kamiennym z bramami. Pełnił zapewne funkcję cmentarza aż do czasu założenia nowej nekropolii na południe od kościoła.