Architektura Pomorza

Cieszyno, niewielka wieś o planie ulicówki, założona w XIV wieku, położona przy południowo - wschodnim brzegu jeziora Siecino, w odległości 7 km na północ od Złocieńca. Zniszczona niemal całkowicie podczas wojny trzydziestoletniej, zasiedlona została ponownie i odbudowana w XVIII wieku. Zachował się historyczny układ wsi z siedliskami i układem pól, oraz zespołem pałacowo-parkowym. Jego centrum zajmuje eklektyczny pałac z 1901 roku, murowany, z flankującymi go wieżami: kolistą, trójkondygnacyjną oraz kwadratową w planie, czterokondygnacyjną. Obecnie znajduje się w nim prywatny dom wczasowy. Zachowany, XIX wieczny park porasta unikatowy starodrzew: jodły, świerki, złotokap, oliwnik srebrzysty, daglezja zielona, cyprysiki Lawsona. We wsi zachował się budynek stacyjny zlikwidowanej linii kolejowej Połczyn Zdrój – Złocieniec. Obecnie nasypem kolejowym poprowadzono trasę rowerową (niebieski szlak rowerowy). Ze wsią sąsiadują: od zachodu jezioro Siecino, rynnowe o dobrze rozwiniętej, klifowej linii brzegowej, od południa rezerwat przyrody „Torfowisko nad jeziorem Morzysław Mały”.

- Kościół wzniesiony w XVIII wieku.

- W drugiej połowie XIX wieku przebudowany.

- Poświęcony w 1946 roku.

Kościół usytuowano w centrum wsi, na niewielkim wyniesieniu znajdującym się przy skrzyżowaniu dróg. Jest to budowla salowa, orientowana, zamknięta od wschodu trójbocznie z wieżą zachodnią dostawioną do korpusu. Ściany posiadają konstrukcję szkieletową posadowioną na kamiennym fundamencie i ceglanej podmurówce. Słupy zaczopowane w drewnianej podwalinie spięte są poziomymi ryglami i narożnymi zastrzałami. Fachy wypełnione są prawdopodobnie drewnianymi szczapami obrzuconymi mieszaniną gliny i słomy, otynkowane. Na takie rozwiązanie wskazują przewodniki zaliczające obiekt do grupy budowli szachulcowych. Widoczne jednak na fotografiach ubytki tynków ukazują wątek ceglany. Nie wiadomo jednak czy jest on wynikiem uzupełnień, czy też mamy do czynienia z tzw. pruskim murem – fachami wypełnionymi paloną cegłą. Całość konstrukcji ścian wiąże drewniany oczep dekorowany profilowanym gzymsem koronującym, na którym spoczywa belkowany strop i konstrukcja dwuspadowego dachu, łamanego wielopołaciowo nad wschodnim zamknięciem, kryta dachówką ceramiczną.

 

Czterodzielne okna o prostych ościeżach, rozplanowane są symetrycznie po cztery w elewacjach północnej i południowej oraz dwa we wschodnim zamknięciu. Do południowej ściany dobudowano niewielką kruchtę o konstrukcji szkieletowej krytą ceramicznym dachem. Znajduje się w niej wejście do kościoła o prostokątnych ościeżach i dwudzielnych drzwiach.

 

Do zachodniej elewacji kościoła dostawiona jest dzwonnica o konstrukcji słupowo-ramowej, oszalowanej. Jej bryła oparta na kwadratowej w planie podmurówce, stopniowo zwężająca się ku gurze zamknięta jest szpiczastym, ostrosłupowym hełmem, z szerokim okapem, który kryty jest ocynkowaną blachą. Wieńczy go metalowy krzyż.

Plac kościelny o nieregularnym zarysie wydzielony jest drewnianym płotem na podmurówce.

- Drewniana empora chórowa wsparta na czterech słupach, z których dwa środkowe są ozdobnie kręcone.