Architektura Pomorza

Wieś należąca ongiś do biskupów kamieńskich lub kapituły kamieńskiej, położona w miejscu krzyżowania się linii kolejowej Szczecin-Świnoujście z drogą Babigoszcz-Trzechel w odległości 5 km na wschód od Babigoszczy. Otoczona jest lasami Puszczy Goleniowskiej i przecięta rzeczką Gowienicą.

- Forma i data budowy pierwszej łożnickiej świątyni jest nieznana.

- Obecny kościół wzniesiono w 1722 roku. Jego fundatorem był proboszcz katedry kamieńskiej Bogusław Henning von Köller.

- W połowie XIX wieku kościół rozbudowano dostawiając od strony północnej kaplicę grobową, obecnie służącą jako zakrystia.

- We wsi XVIII wieczny pałac.

Wybudowany pośrodku wsi na regularnej, czworobocznej parceli kościół, należy do najpiękniejszych i największych budowli o konstrukcji szkieletowej na terenie Pomorza Zachodniego. Nadano mu typową dla tego rodzaju świątyń formę salową, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i wieżą zachodnią węższą od nawy. Cała konstrukcja spoczywa na kamienno-ceglanym fundamencie i drewnianej podwalinie, w którą wpuszczone są czopy słupów rozmieszczonych w identycznej odległości od siebie. Górne krawędzie belek podwaliny posiadają wklęsłe profilowanie. Słupy łączone są poziomymi ryglami i zwieńczone oczepem, na którym spoczywają legary stropowe i konstrukcja dachowa. W narożach słupy i rygle powiązane są dodatkowo ukośnymi zastrzałami. Powierzchnia fach zbliżona jest do kwadratu. Pokryte są one wapiennym, bielonym tynkiem. Niestety, nie udało się rozpoznać wypełnienia fach.

 

W elewacji południowej znajduje się wejście o prostych drewnianych ościeżach z drzwiami dzielonymi. Po obu stronach drzwi w równych odległościach zlokalizowano trzy okna wypełniające przestrzeń fach pomiędzy słupami i ryglami. Okna trójdzielne o profilowanych ościeżach zamknięte są łukiem półokrągłym. W zamknięciu wschodnim prezbiterium zlokalizowano dwa okna a w elewacji północnej zachowało się tylko jedno. W XIX wieku od strony północnej dobudowano kaplicę grobową a w ostatnich latach pomieszczenie salki katechetycznej. Szkoda, że przybudówek tych nie wykonano w technice szkieletowej.

 

Wnętrze przykryto stropem belkowanym i dwuspadowym dachem ceramicznym, nad zamknięciem prezbiterium wielopołaciowym.

 

Od strony zachodniej wzniesiono wieżę na planie kwadratu również o konstrukcji szkieletowej. Skrzyżowane ze sobą słupy i rygle tworzą tu jednak znacznie mniejsze, kwadratowe fachy. Niewielkie zastrzały zastosowano tylko przy łączeniu narożnych słupów z oczepem. Wyżej wznosi się uskokowy hełm wieży o konstrukcji szkieletowej, odeskowanej, zwieńczony ostrosłupem, z kulą i krzyżem. W elewacji zachodniej wieży zlokalizowane jest wejście z dwudzielnymi drzwiami o prostych ościeżach, nad którymi znajduje się okap kryty dachówką ceramiczną.

 

Plac kościelny będący w przeszłości cmentarzem obwiedziony jest kamienno-ceglanym murem z bramą od południa i furtkami. Kościół i jego otocznie w bardzo dobrym stanie utrzymania.

Z barokowego wyposażenia zachowały się:

- ambona.

- empora chórowa z prospektem organowym z XVIII wieku.

- ławki.