KOSZEWKO ( Küssow )
województwo: zachodniopomorskie
powiat: stargardzki
diecezja: szczecińsko-kamieńska
dekanat: Pyrzyce
parafia: Warnice - filia pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus
Osada położona przy wschodnim brzegu jez. Miedwie, w odległości 11 km. na południowy zachód od Stargardu Szczecińskiego. We wczesnym średniowieczu był tu gród stanowiący centrum opolne. Później przekształcił się w osadę. Do dnia dzisiejszego istnieją przy kościele ślady grodziska wczesnośredniowiecznego z IX - XI wieku z dobrze zachowanym wałem ziemnym o wysokości 4 m.
Źródła
- W roku 1202 osada wzmiankowana jest jako własność cystersów z Kołbacza. W roku 1223 zwana jest parva a w 1305 jako slavicali.
- w 1236 roku Koszewko przechodzi w posiadanie biskupów kamieńskich.
- W roku 1490 proboszcz Mikołaj Risebeck otrzymuje pozwolenie na odprawianie Mszy, na dwa lata. W roku 1492 pozwolenie to wznowiono bez podania terminu wygaśnięcia. Odnowione pozwolenie świadczy, że kościół był już w budowie.
Architektura:
Kościół w Koszewku wzniesiono w XV wieku, na wyniesieniu będącym zapewne częścią obwarowań dawnego grodu. Jest to gotycka świątynia salowa, orientowana, z wyodrębnionym prezbiterium zamkniętym trójbocznie. Wszystkie ściany wykonane są z cegły gotyckiej na kamiennym fundamencie. Ściany nie posiadają cokołu, zwieńczone są natomiast prostokątnym, ceglanym gzymsem . Całość nakryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym.
Prezbiterium nieco węższe i wyższe od nawy, posiada po obu stronach wąskie przybudówki kryte daszkiem pulpitowym, kryjące w sobie nisze wewnętrzne - prawdopodobnie sedilia. Każda ze ścian prezbiterium posiada gotyckie okno o łuku okrągłym, ukośnym parapecie i rozglifionych na zewnątrz, otynkowanych ościeżach. Ściana wschodnia posiada dodatkową półkoliście zamkniętą niszę osadzoną tuż nad fundamentem. Ciekawym elementem wychodzącym ze ściany prezbiterium jest granitowa rynienka odpływowa, zapewne część wewnętrznej pisciny do której zlewano wodę służącą do obmycia rąk kapłana.
Ściana południowa nawy posiada cztery gotyckie okna o ukośnych parapetach, rozglifionych na zewnątrz otynkowanych ościeżach, zamkniętych półkoliście. Osadzone są one wysoko pod samym gzymsem. Takie same okna były w ścianie północnej, dobudowana jednak podczas XVIII wiecznej przebudowy świątyni barokowa kruchta, przesłoniła dwa z nich. W miejscu wybudowanej kruchty znajdował się również gotycki portal. Kruchta kryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym. Jej fasada posiada portal o prostych ościeżach zamkniętych półkoliście i barokowy szczyt.
Wieża zachodnia wybudowana na planie kwadratu w połowie osadzona jest w nawie kościoła. Od zachodu znajduje się w niej ostrołukowy, trójuskokowy portal. Każda ze ścian posiada po dwa okna szczelinowe. Wieża nakryta jest charakterystycznym dla tego regionu barokowym hełmem z latarnią i szpicem, krytym blachą ocynkowaną.
Od strony północno-zachodniej przylega do kościoła krypta z wejściem nakrytym płytą nagrobną stanowiącą część większego epitafium, dzisiaj już nie istniejącego. Możliwe do odczytania fragmenty inskrypcji pozwalają ustalić, że pochowana jest tu hrabina Olga von Geihler 1848-1876 Grafen von Kusso... Ponad to wewnątrz świątyni zachowały się piękne marmurowe pomniki fundatorów kościoła. Reszta z bogatego wyposażenia świątyni i zabytków w niej się znajdujących została zrabowana podczas wojny.
Plac kościelny otoczony jest kamienno ceglanym murem. Pieczołowicie odrestaurowana świątynia wraz z jej naturalnym otoczeniem, stanowi wspaniały zakątek naszej Ziemi a zarazem doskonały przykład jak należy wykorzystywać jej turystyczne, krajoznawcze i historyczne walory.
Prezbiterium nieco węższe i wyższe od nawy, posiada po obu stronach wąskie przybudówki kryte daszkiem pulpitowym, kryjące w sobie nisze wewnętrzne - prawdopodobnie sedilia. Każda ze ścian prezbiterium posiada gotyckie okno o łuku okrągłym, ukośnym parapecie i rozglifionych na zewnątrz, otynkowanych ościeżach. Ściana wschodnia posiada dodatkową półkoliście zamkniętą niszę osadzoną tuż nad fundamentem. Ciekawym elementem wychodzącym ze ściany prezbiterium jest granitowa rynienka odpływowa, zapewne część wewnętrznej pisciny do której zlewano wodę służącą do obmycia rąk kapłana.
Ściana południowa nawy posiada cztery gotyckie okna o ukośnych parapetach, rozglifionych na zewnątrz otynkowanych ościeżach, zamkniętych półkoliście. Osadzone są one wysoko pod samym gzymsem. Takie same okna były w ścianie północnej, dobudowana jednak podczas XVIII wiecznej przebudowy świątyni barokowa kruchta, przesłoniła dwa z nich. W miejscu wybudowanej kruchty znajdował się również gotycki portal. Kruchta kryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym. Jej fasada posiada portal o prostych ościeżach zamkniętych półkoliście i barokowy szczyt.
Wieża zachodnia wybudowana na planie kwadratu w połowie osadzona jest w nawie kościoła. Od zachodu znajduje się w niej ostrołukowy, trójuskokowy portal. Każda ze ścian posiada po dwa okna szczelinowe. Wieża nakryta jest charakterystycznym dla tego regionu barokowym hełmem z latarnią i szpicem, krytym blachą ocynkowaną.
Od strony północno-zachodniej przylega do kościoła krypta z wejściem nakrytym płytą nagrobną stanowiącą część większego epitafium, dzisiaj już nie istniejącego. Możliwe do odczytania fragmenty inskrypcji pozwalają ustalić, że pochowana jest tu hrabina Olga von Geihler 1848-1876 Grafen von Kusso... Ponad to wewnątrz świątyni zachowały się piękne marmurowe pomniki fundatorów kościoła. Reszta z bogatego wyposażenia świątyni i zabytków w niej się znajdujących została zrabowana podczas wojny.
Plac kościelny otoczony jest kamienno ceglanym murem. Pieczołowicie odrestaurowana świątynia wraz z jej naturalnym otoczeniem, stanowi wspaniały zakątek naszej Ziemi a zarazem doskonały przykład jak należy wykorzystywać jej turystyczne, krajoznawcze i historyczne walory.
Wyposażenie:
W chwili obecnej brak danych.
