KARTNO ( Kortenhagen )
Miejscowość z zachowanym układem owalnicy, położona na Równinie Wełtyńskiej w odległości 13 km na wschód od Gryfina. Należała do posiadłości cystersów z pobliskiego Kołbacza.
Żródła
Architektura:
Kościół wzniesiony w XIII wieku w formie salowej na planie prostokąta, bez chóru i wieży. Elewacje ścian wykonano z dobrze obrobionych kwadr granitowych ułożonych w regularne warstwy. Wszystkie elewacje okala ukośnie profilowany cokół przechodzący również na ościeża portali. Późniejsze przebudowy nie pozwalają stwierdzić obecności granitowego gzymsu. Obecny prostokątny wykonany jest z cegły.
Oba szczyty wykonane są z kwadr granitowych i kamienia. Szczyt zachodni nosi ślady przebudowy i pokryty jest obecnie w całości ostrołukowymi blendami w układzie piramidalnym, wykonanymi w cegle. Szczyt wschodni sprawia wrażenie oryginalnego. Widoczne jest na nim (zamurowana obecnie) ostrołukowa blenda lub nawet ościeża okna, wykonane w cegle, zachodzące pod dach apsydy. Wskazywałoby to, że apsyda jest XIX wiecznego pochodzenia i nie wchodziła w zakres pierwotnego założenia. Stylizowana zapewne pod wpływem pobliskiego kościoła w Gardnie, posiada charakterystyczny układ trzech mocno rozglifionych okien, o półokrągłym zwieńczeniu i ukośnie profilowany cokół. Nakryta jest ceramicznym, stożkowym dachem.
Kościół w Kartnie posiada tylko dwa uskokowe portale o łagodnym łuku ostrym, wykonane z dokładnie obrobionych ciosów i klińców granitowych. Główny portal wejściowy, trójuskokowy, znajduje się w elewacji zachodniej. Drugi natomiast dwuuskokowy usadowiony jest w elewacji północnej a nie jak zazwyczaj w południowej.
Okna obu elewacji północnej i południowej zostały poszerzone i obmurowane cegłą. Zachowały jednak półkoliste zwieńczenie. Cała budowla kryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym. Plac kościelny będący zapewne kiedyś również miejscem pochówków otoczony jest kamiennym murem.
Wyposażenie:
Chwilowo brak danych.
