GARDNO ( Garden )
Województwo: zachodniopomorskie
Powiat: gryfiński
Gmina: Gryfino
Diecezja: szczecińsko-kamieńska
Dekanat: Gryfino
Parafia: Najświętszego Serca Pana Jezusa
Wieś o luźnej zabudowie położona na Równinie Wełtyńskiej w odległości 8 km od Gryfina, w miejscu krzyżowania się dróg prowadzących do Szczecina, Gryfina, Kartna i Pyrzyc.
Źródła
- W 1240 roku klasztor cystersów w Kołbaczu otrzymał potwierdzenie posiadania wsi Gardno.
- W 1242 dokument wystawiony na rzecz opactwa w Kołbaczu wymienia świadka; Hinricus Sculteus de Gardna.
- 1893 przebudowa świątyni.
- W 1945 roku kościół zdewastowany popada w ruinę.
- Rok 1978 kończy odbudowę świątyni i następuje jej konsekracja ( 9 V )
Architektura:
Kościół usytuowany jest na niewielkim wywyższeniu w środkowej części wsi. Stanowi przykład budowli salowej bez wieży zachodniej, założonej na planie prostokąta z wyodrębnionym, węższym, również prostokątnym chórem, zakończonym apsydą. Jest to jedna z najwcześniejszych budowli kamiennych na Pomorzu Zachodnim. Wzniesiono ją w pierwszej połowie XIII wieku z równo ułożonych warstw kwadr granitowych, o różnym stopniu obróbki, łączonych zaprawą wapienną.
Od strony zachodniej znajduje się główny portal wejściowy, trójuskokowy o lekko ostrym łuku, zapowiadający tendencje wczesnogotyckie, wykonany z klińców granitowych. Pozostałe portale w elewacjach południowych, nawy i prezbiterium są jednouskokowe, ale o łuku półkolistym. Posiadają też dodatkowy wieniec mniejszych ciosów okalających archiwoltę.
Otwory okienne w elewacji północnej i południowej wykonane były z ciosów granitowych o łuku półokrągłym, rozglifione na zewnątrz, o czym świadczą ich relikty zachowane w elewacjach północnej i południowej nawy. Po XIX wiecznej przebudowie zachowały się jednak tylko okna w apsydzie, o charakterystycznym promienistym układzie. Otwory XIX wieczne wykonano w stylu neoromańskim w obramieniu ceramicznym.
Podobnej przebudowie uległy szczyty wschodni i zachodni, które wymurowano z cegły i zaopatrzono w sterczyny. Podobnej adaptacji poddano też łuk tęczowy, łączący wnętrze nawy z prezbiterium. Świątynia posiada strop drewniany, natomiast koncha apsydy wymurowana jest na szalowaniu z drobnych kamieni pokrytych grubą warstwą zaprawy. Całość kryta jest ceramicznymi dachami dwuspadowymi. Wszystkie elewacje posiadają prostokątny cokół, który jednak nie zachodzi na ościeża portali. Występowanie również prostokątnego gzymsu nie jest wykluczone, choć nie da się tego jednoznacznie stwierdzić. Pierwotne wyposażenie nie zachowało się do naszych czasów.
Typ układu przestrzennego, półkoliste łuki otworów okiennych i ościeży portali, przy lekko załamanej archiwolcie portalu zachodniego określają czas powstania budowli na pierwszą połowę XIII wieku.
Wyposażenie:
Chwilowo brak danych.
