BORZYM ( Borin )
Województwo: zachodniopomorskie
Powiat: gryfiński
Gmina: Gryfino
Diecezja: szczecińsko-kamieńska
Dekanat: Gryfino
Parafia: Chwarstnica - filia pw. M.B. Królowej Polski
Niewielka osada z dobrze zachowanym układem owalnicy, położona nad rynnowym Jeziorem Borzymskim w odległości 14 km na południowy-wschód od Gryfina. Dawna posiadłość kołbackich cystersów.
Źródła
- W Pommersches Urkundenbuch pod rokiem 1226 wymienia się Boryn. Inna funkcjonująca nazwa brzmiała Borzyn.
- Od 1259 roku wieś należała do cystersów kołbackich.
- Pod koniec XIV wieku pośrodku wsi wzniesiono kamienny kościół.
- W XVIII wieku świątynia wraz z częścią wsi uległa spaleniu.
- W XIX wieku nad zachodnim krańcem korpusu wzniesiono drewnianą wieżę.
- Poświęcony 22 kwietnia 1946 roku.
Architektura:
Jednoprzestrzenna, salowa bryła kościoła wzniesiona została z kamienia narzutowego nieznacznie tylko przyciosanego. Spoiwo stanowi zaprawa wapienna z dodatkiem pokruszonej cegły. Kościół orientowano. Wielokrotna przebudowa świątyni zatarła jej pierwotny wygląd.
Ściany wzniesiono na kamiennym cokole i zakończono ceglanym gzymsem. Pierwotne okna zastąpiono znacznie szerszymi otworami o ostrołukowych, mocno rozglifionych na zewnątrz, uskokowych ościeżach. Od strony północnej znajdują się trzy okna w tym jedno wąskie, od wschodu dwa i od południa trzy. Ceglane są również ościeża portali i prostokątnych blend w szczycie wschodnim. Szczyt ten uległ przebudowie prawdopodobnie w początkach XX wieku.
Z trzech portalowych wejść do świątyni zachowało się tylko południowe. Znajdujący się tu dwuuskokowy portal posiada ceglane, ostrołukowe ościeża. Pozostałe portale zostały zamurowane. Przy północno-wschodnim narożniku świątyni widoczne są relikty zakrystii posiadającej bezpośrednie połączenie z kościołem. Kryta była dachem pulpitowym.
Wnętrze posiada strop drewniany, belkowany i kryte jest ceramicznym dachem dwuspadowym. W części zachodniej korpusu kościoła w XIX wieku nadbudowano drewnianą wieżę. Wzniesiono ją na planie kwadratu. Pierwszą kondygnacje oszalowano deskami a drugą pokryto blachą. Zwieńczona została blaszanym ostrosłupem. Plac przykościelny o dość regularnym zarysie otoczony jest kamiennym murem z pozostałościami bramek. Pełnił on rolę cmentarza.
Wyposażenie:
Pierwotne wyposażenie nie zachowało się do naszych czasów.
