Architektura Pomorza

Wszystkie ściany posadowione na kamiennym fundamencie wymurowane są z cegły wiązanej zaprawą wapienną. Kamienia użyto jedynie w górnej partii ściany za  chodniej oraz w niewielkiej ilości w elewacji wschodniej. Pierwotna forma świątyni została zatarta w wyniku dziewiętnastowiecznej przebudowy. Zmieniono wykrój otworów okiennych, dobudowano południową kruchtę - być może w miejscu wcześniejszego portalu - oraz dobudowano w ścianie północnej wejście o prostych ościeżach zwieńczonych wimpergą zamykane dwuskrzydłowymi drzwiami. Ściany zwieńczono prostokątnym gzymsem koronującym a w narożach niewielkimi sterczynami.
Portal gotycki zachował się w ścianie zachodniej. Posiada niewielkie, rozglifione ościeże wykonane z kształtki ceramicznej, zamknięte ostrołukiem. Drzwi jednoskrzydłowe, płycinowe, o ostrołukowym wykroju.
Relikt pierwotnego otworu okiennego zachował się w elewacji wschodniej. Posiadał on - przypuszczalnie podobnie jak portal zachodni - uskokowe, rozglifione na zewnątrz ościeże zamknięte ostrołukiem. Pozostałe okna znajdowały się w miejscu obecnych lecz zostały przemurowane w formie prostych ościeży zamkniętych łukiem odcinkowym. Szczególnie ozdobnie potraktowano szczyt wschodni. Wypełniają go ostrołukowe blendy w układzie piramidalnym.
Wnętrze zamknięte jest płaskim stropem belkowanym i dachem dwuspadowym krytym dachówką ceramiczną.

Teren kościelny wydzielony jest kamiennym murem z bramką wejściową od strony północno-zachodniej. Do roku 1945 pełnił on funkcję cmentarza przykościelnego. Jedynym dziś śladem po bielińskiej nekropolii jest piękny pomnik w formie rzeźby anioła ustawionej na postumencie, poświęcony pamięci Adelajdy von Kahle. Znajduje się on po wschodniej stronie kościoła.

Obecnie przeprowadzany jest remont rynien spustowych i zewnętrznych elewacji. Zbito całkowicie tynki odsłaniając detal ceglany i kamienny. Można żywić nadzieję, że zostanie on odpowiednio wyeksponowany.

Wyposażenie XIX wieczne.