Kamień Pomorski
Katedra św. Jana Chrzciciela
Otwory w formie nieckowatych zagłębień zlokalizowane są w ścianie nawy południowej, w przyziemiu południowej wieżyczki komunikacyjne oraz na murze apsydy zamykającej prezbiterium. Najwięcej występuje w bezpośrednim sąsiedztwie portalu południowego, po jego lewej stronie. W tym też miejscu umieszczono tabliczkę wyjaśniającą pochodzenie otworów.
Wszystkie posiadają identyczną formę, różniąc się jedynie średnicą i głębokością. Umieszczone są pojedynczo lub grupami w licu cegły, bez zbytniej dbałości o centryczne rozmieszczenie. Większość występuje w strefie muru pomiędzy gzymsem cokołowym i okapnikowym (ok. 1 – 1,5 m).
Otworów brak jest na ścianach kaplicy Lepelów wzniesionej w 1419 roku oraz kruchty południowej dobudowanych do południowego ranienia transeptu w 1270 roku i przebudowanej w XIX wieku.