Architektura Pomorza

- 15 sierpnia 1945 roku poświęcenie kościoła.

Kościół sięgający swym rodowodem średniowiecza wzniesiono pośrodku owalnicy. Nie wiadomo czy w miejscu tym istniała wcześniej inna budowla. Obecną świątynię wzniesiono w XV wieku w stylu późnogotyckim z kamienia i cegły. Według pierwotnego założenia była to świątynia salowa, orientowana, wzniesiona na planie wydłużonego prostokąta, bez wyodrębnionego chóru i wieży. W roku 1582 od zachodu dobudowano wieżę.

 

Ściany kościoła wzniesiono z kamienia polnego i cegły. XVIII wieczna przebudowa świątyni zatarła jej pierwotną formę, a współczesne otynkowanie uniemożliwia dokładne prześledzenie wprowadzonych zmian. Zapewne podczas wspomnianej przebudowy podwyższono belkowany strop, przemurowano symetrycznie rozłożone okna zamknięte łukiem odcinkowym, oraz dobudowano do północnej ściany trzy kruchty o dachach dwuspadowych, poprzecznych do osi kościoła. Dodatkowo kruchty te zwieńczono klasycystycznymi szczytami.

 

W elewacji wschodniej znajduje się tylko jedno okno osadzone centralnie, oraz blendowany szczyt. Blendy o tym samym, ostrołukowym wykroju, ułożone są piramidalnie. Po środku widnieje prostokątna nisza. Wnętrze posiada drewniany strop ze sztukateriami i kryte jest blaszanym dachem dwuspadowym.

 

Wieża zachodnia założona na planie kwadratu wzniesiona została z nieobrobionego kamienia polnego i cegły w detalu. W dolnej kondygnacji znajduje się portal wejściowy zamknięty łukiem odcinkowym. Po lewej stronie wejścia znajduje się wmurowana, kamienna kropielnica. Wyższe partie zdobione są smukłymi blendami, w których znajdują się podłużne otwory, po dwa od północy, południa i zachodu. Górna kondygnacja o konstrukcji szkieletowej, oszalowanej, zwieńczona jest ostrosłupową iglicą z kulą i krzyżem. Całość kryta jest blachą ocynkowaną.

 

Plac przykościelny pełniący rolę cmentarza otoczony jest kamienno-ceglanym murem z furtą i brama.

- XVIII wieczny strop ze sklepieniem zwierciadłowym i stiukami.