Architektura Pomorza

Zwiedzając przed laty - jeszcze jako kleryk - swoją katedrę, z ust znanego mi i cenionego przeze mnie kapłana, ks. inf. Romana Kostynowicza, usłyszałem niezapomniane słowa odnoszące się do otaczającej nas rzeczywistości w tym szczególnie do sztuki, widzę to, co wiem. Jeszcze raz potwierdza się w tym stwierdzeniu sakramentalna prawda o jedności słowa i znaku, wiedzy i przedmiotu, obrazu, wydarzenia. Niniejszy przewodnik powstały ze świadomością tej jedności niech nam przybliży to co uratowano przed patyną historii.

Katedra pw. św. Jana Chrzciciela jest najstarszy zabytkiem architektury sakralnej i zarazem murowanej na terenie Pomorza Zachodniego. Jej powstanie zawdzięczamy misji chrystianizacyjnej św. Ottona z Bambergu, podczas której w roku 1124 wzniesiono drewnianą świątynię misyjną na placu przed grodem Camyn. W roku 1140 utworzono biskupstwo misyjne z siedzibą w Wolinie przeniesione następnie w roku 1176 do Kamienia. Dnia 15 sierpnia 1176 roku w święto Matki Bożej Wniebowziętej na miejscu wcześniejszej świątyni położono kamień węgielny pod budowę romańskiej bazyliki - przyszłej katedry biskupa diecezji kamieńskiej.

Plan budowy katedry przewidywał trzyprzęsłową bazylikę romańską z obszernym transeptem i chórem zakończonym półokrągłą absydą. Realizacja tego projektu trwała (z późniejszymi zmianami) do przełomu XIV i XV wieku. Z początkiem XV wieku nad nawą południową wzniesiono ażurową attykę. W połowie XIX wieku wybudowano neogotycką wieżę.

Na przestrzeni wieków skarbiec kamieński cały czas doposażany stał się jednym z najcenniejszych zbiorów sztuki sakralnej w basenie Morza Bałtyckiego. Wprawdzie ilość zgromadzonych eksponatów nie była imponująca (niewiele ponad sto), to jednak ich wartość historyczno-artystyczna była ogromna. Zgodnie z wykazami inwenaryzacyjnymi sporządzanymi w latach 1499 - 1792 wiemy, że przechowywano i eksponowano w skarbcu katedralnym między innymi światowej sławy:

- relikwiarz św. Korduli - dzieło sztuki skandynawskiej z około 1000 roku.