Architektura Pomorza

Niewielka wieś (ulicówka) położona przy starym trakcie Pasewalk – Szczecin w odległości 6 km na wschód od Pasewalku.

Źródła

- W źródłach wymieniana jest jako Sarnotino w 1216 r. i Czerntyn w 1375 r., - R. Heuer u. B. Mätzke, Die Uckermark, 446.

Architektura:

Kościół usytuowano pośrodku wsi w bezpośrednim sąsiedztwie przebiegającej przez wieś drogi. Założono go na planie prostokąta, w formie salowej, orientowanej świątyni z prosto zamkniętym, niewyodrębnionym prezbiterium i wieżą od zachodu. Wszystkie mury posadowione na kamiennym fundamencie, wzniesiono z dokładnie obrobionych kwadr granitowych ułożonych w regularne poziome warstwy. Budowlę obiega niewielki cokół powstały z nieznacznie tylko wysuniętej dolnej warstwy kwadr o zaokrąglonej krawędzi. Ściany z kolei zwieńczone są ceglanym gzymsem koronującym wykonanym współcześnie.

W elewacji wschodniej znajdują się trzy okna w układzie piramidalnym o uskokowych, rozglifionych na zewnątrz i profilowanych wałkiem, ceglanych ościeżach. Bez wątpienia jest to rozwiązanie wtórne. Czy pierwotne okna miały podobny wykrój i nieco tylko wyższe, kamienne ościeża? Tego jak dotąd nie udało się ustalić. Na takie rozwiązanie wskazywałaby forma blend zdobiących szczyt wschodni. Posiadają one płytkie kamienne ościeża, lekko ostrołukowe zamknięcie i układ piramidalny. W przeciwieństwie do ściany o równym wątku kwadr, szczyt wykonano z różnej wielkości otoczaków - materiału znacznie gorszego.

Do elewacji południowej dobudowano kaplicę-kruchtę (obecnie zakrystia). Ściany jej wykonane są z kamienia polnego z warstwami wyrównawczymi oraz cegły. Posiada ona zewnętrzne wejście od strony południowej. Szczyt renesansowy z prostokątnymi niszami opięty wolutami i zwieńczony niezachowanym krzyżem lub kwiatonem.

Okna elewacji południowej posiadały pierwotnie granitowe, rozglifione na zewnątrz, ostrołukowo zamknięte ościeża. Zachował się ślad tylko jednego takiego okna, lecz w obramieniu ceglanym (zamurowane). Obecne cztery okna znajdujące się prawdopodobnie w miejscu poprzednich, posiadają szerokie, rozglifione, ostrołukowe ościeża.

W elewacji tej znajduje się również ślad portalu o ostrołukowych, prawdopodobnie dwuuskokowych ościeżach (zamurowany).

W elewacji północnej znajduje się pięć okien o tym samym wykroju oraz ślad dużego portalu dwuuskokowego (zamurowany). Przy wschodnim skraju ściany znajdują się ślady istniejącej tu niegdyś zakrystii, krytej dachem pulpitowym. Zachowały się drzwi łączące ją z wnętrzem kościoła. Wnętrze świątyni nakryte jest stropem belkowanym i dwuspadowym, ceramicznym dachem

Wieża nieco tylko szersza od korpusu w dolnej kondygnacji (do wysokości ścian korpusu nawowego) wzniesiona jest z kwadr granitowych. W roku 1921 przeprowadzono remont wieży, co odnotowano skrupulatnie w wykutych w formie cyfr ściągach. Wtedy też nadbudowano ceglane skosy, z których wyrasta konstrukcja szkieletowa wyższej kondygnacji wieży. Wzniesiona na planie kwadratu, odeskowana, zakończona jest dużym ostrosłupowym szpicem zwieńczonym kulą i krzyżem. Elewacje północna i południowa wieży są bez okienne. Od strony zachodniej prowadzi do kościoła wejście portalowe o pięknych trójuskokowych ościeżach. Pierwszy uskok posiada element zwornikowy. Ponad portalem po obu stronach widnieją dwa okna szczelinowe.

Plac kościelny bardzo dobrze utrzymany o nieregularnym zarysie, otoczony jest kamiennym murem z bramkami i furtą. Porasta go starodrzew. Przed kościołem od strony północnej znajduje się obelisk upamiętniający poległych w I Wojnie Światowej mieszkańców tej miejscowości. W ostatnich latach cały kościół został pięknie odrestaurowany.

Wyposażenie:

Wyposażenie kościoła nierozpoznane.