Architektura Pomorza

 

Niewielka wieś położona w odległości ok. 30km na zachód od Szczecina i ok. 8km na wschód od Pasewalku, przy głównej drodze łączącej oba te miasta.

Wzniesiony w XVI wieku kościół usytuowany został pośrodku miejscowości, na niewielkim wyniesieniu łagodnie opadającym w kierunku przebiegającej opodal (przez środek wsi) drogi. Jest to niewielka budowla salowa złożona na planie prostokąta, orientowana, bez wyodrębnionego prezbiterium z wieża od zachodu. Pewna nieregularność w planie występuje w północno-wschodnim narożniku, który z niewyjaśnionych przyczyn został wciągnięty do środka.

 

Ściany budowli zostały wymurowane w przeważającej części z kamienia polnego i otynkowane, jedynie szczyty wschodni i zachodni wykonane wtórnie w XVII wieku posiadają konstrukcję szkieletową wypełnioną cegłą. Otwory okienne o odmiennym wykrój. W elewacji północnej proste i rozglifione ościeża zamknięte są łukiem półokrągłym. W późniejszym okresie zostały nieznacznie przemurowane. W ścianie wschodniej dwa niewielkie otwory o prostych, nierozglifionych ościeżach zamkniętych łukiem półokrągłym. W ścianie południowej otwory niemal kwadratowe o prostych, nierozglifionych ościeżach.

 

Jedyne wejście do świątyni znajduje się w zachodniej elewacji podstawy wieży. Stanowi je portal o prostych, nierozglifionych ościeżach, zamknięty łukiem odcinkowym. Formę przejścia z kruchty wieżowej do nawy nie udało się ustalić.

 

Wnętrze przykryte jest płaskim stropem belkowanym, odeskowanym, na którym Erich Kistenmacher z Berlina w 1905 roku wymalował polichromię przedstawiającą sceny biblijne. Nad całością nawy rozpostarty jest dwuspadowy dach ceramiczny.

 

W wieży o dość nietypowej konstrukcji wyodrębnić można kilka stref: kwadratową podstawę wymurowaną z kamienia polnego, w której znajduje się kruchta i wejście portalowe, korpus o konstrukcji szkieletowej, odeskowanej, zwężający się ku górze z szerokim okapem, oraz ostrosłupowy hełm z okapem zakończony kulą i krzyżem.

 

Plac przykościelny będący wcześniej cmentarzem otoczony jest niewielkim kamiennym murkiem, spełniającym od strony drogi również rolę muru oporowego. Wyjątkowy urok tego zakątka potęgowany jest przez starodrzew okalający szczelnie świątynię.

 

Nie tak dawno kościół został gruntownie odnowiony dzięki wsparciu fundacji Deutsche Stiftung Denkmalschutz.

Z wyposażenia zachowały się:

- Pozostałości XVII wiecznego ołtarza w formie płaskorzeźby przedstawiającej Ostatnią Wieczerzę, z wyrzeźbioną w zwieńczeniu postacią Chrystusa jako Sędziego Świata, oraz wolno stojąca rzeźba przedstawiająca Jana Chrzciciela.

- Organy z neogotyckim prospektem Barnima Grüneberga ze Szczecina z 1905 roku.

- Malowana na szkle scena Ukrzyżowania o trudnym do ustalenia pochodzeniu.

- Epitafium w drewnie, Beaty Louise Krumbach (1808-1822), z rzeźbionymi policzkami akantowymi i baldachimem.

- Liczne konsole z XVIII i XIX wieku.

- Dzwony, jeden z nich ufundowany przez Carla Voß i jego syna, odlany w Szczecinie w 1880 roku.