Architektura Pomorza

 

Duża wieś położona w odległości ok. 27 km na zachód od Szczecina przy węźle nr 3 (Penkun) autostrady Berlin-Szczecin. Średniowieczny rodowód osady potwierdzają przekazy źródłowe oraz owalnicowy układ zabudowy. W roku 1240 książę Barnim I, dziesięciną ze wsi Storcow, uposażył biskupstwo kamieńskie, Pommersches Urkundenbuch I, 304. Kościół stanowił filie parafii w Wollin a patronat nad nim sprawowała rodzina z pobliskiego Battinsthal. 

- Kościół wybudowano pod koniec XIII wieku.

- W XVII wieku został przebudowany i otynkowany przez Henricha von Osten 

- W roku 1649 wspomniano po raz pierwszy wieżę zachodnią.

- W latach 1746 - 1748 wzniesiono nową wieżę o konstrukcji szkieletowej.

- W roku 1856 poszerzono okna, odnowiono wnętrze oraz wyposażenie.

- W wieku XIX wzmocniono koronę muru ceglanym gzymsem.

- W roku 1967 w kruchcie wieżowej urządzono „kościół zimowy”.

- W 1997 roku odrestaurowano wieżę.

Kościół usytuowano pośrodku miejscowości na parceli ograniczonej murem i sąsiednią zabudową. Wzniesiony został na planie prostokąta w formie salowej, jednoprzestrzennej, orientowanej świątyni. Wieżę zachodnią dobudowano w późniejszym okresie.

Wszystkie ściany posadowiono na kamiennym fundamencie i niewysokim cokole zakończonym fazowanym gzymsem. Wymurowano je z kwadr granitowych łączonych zaprawą wapienną ułożonych w regularne warstwy. Wątek muru przesłoniony jest obecnie przez niedbale położony tynk. Dokładniej opracowano kwadry naroży, ościeży portali i okien.

 

Kościół posiada trzy portale wejściowe o ościeżach wykonanych z kwadr i klińców granitowych zamkniętych ostrołukiem. Czynny jest obecnie portal południowy o dwuuskokowym ościeżu oraz portal zachodni o nieustalonej liczbie ościeży. Portal północny o jednouskokowym ościeżu jest zamurowany.

 

Tynk pokrywający ściany nie pozwala na uchwycenie ilości i rozstawu okien. Ich wykrój znany jest dzięki pierwotnym oknom zachowanym w elewacji wschodniej. Posiadają one wąskie, mocno rozglifione ościeża zamknięte ostrołukiem i skośnym parapetem. Okno środkowe jest nieco wyższe. Ponad oknami znajdują się płytkie blendy w obramieniu ceglanym zamknięte zapewne ostrołukiem. W połowie XIX wieku, w ścianach północnej i południowej, zamurowano pierwotne okna, a w ich miejscu wykonano nowe (po dwa w każdej ze ścian)  o szerokich ościeżach zamkniętych półokrągło.

 

Wnętrze kościoła zamknięte jest płaskim stropem belkowym i dwuspadowym dachem krytym dachówką ceramiczną.     

 

Wieża zachodnia pochodząca w obecnej formie z XVIII wieku, wzniesiona została na planie prostokąta równego szerokością nawie i posiada modną na ówczesne czasy konstrukcję szkieletową. Podstawę podciągnięto do wyskokowi nawy. Krzyżujące się słupy, rygle i narożne zastrzały, spięte podwaliną i oczepem, tworzą symetryczne podziały prostokątnych i kwadratowych fach wypełnionych cegłą. Wyższa kondygnacja otrzymała plan kwadratu a jej konstrukcję w całości oszalowano. Podziały zewnętrzne wyznaczają proste gzymsy, kordonowy i koronujący oraz niewielkie otwory przesłonięte żaluzjami i okiennicami. Zewnętrznym podziałom odpowiada układ drewnianych stropów belkowych. Całość zamknięta jest ostrosłupowym hełmem z latarnią. Wieńcząca go iglica posiada kulę, chorągiewkę na której widnieją daty 1747 i 1997 oraz niewielką gwiazdkę.  

Plac kościelny pełnił funkcję miejscowej nekropolii. Do dziś zachowało się wiele nagrobków z XIX i XX wieku. Otoczony jest niskim kamiennym murem z bramkami od zachodu, północy i wschodu. Porasta go starodrzew mieszany oraz dorodne cisy.   

- Ambona poligonalna z baldachimem z połowy XIX wieku.

- Chrzcielnica ośmioboczna drewniana z 1856 roku. 

- XIX wieczne sedilium.

- Obraz nad ołtarzem z 1696 roku z przedstawieniem Chrystusa na krzyżu. W latach 1856 – 1953 zawieszony był na ścianie. Odrestaurowany w 1972 roku przez E. Draegera ze Schwennenz.

- Organy z roku 1872 wybudowane przez Barnima Grüneberga ze Szczecin, nr katalogowy 137. Zniszczone częściowo w 1945 roku.  

- Na wieży zawieszone były trzy dzwony spiżowe. Jeden odlany w roku 1686 przez Lorenza Kökeritz ze Szczecina, drugi odlany w roku 1708 przez Johana Heinriha Scheela w Szczecinie.