BOOCK ( Buk )
Bundesland: Mecklenburg-Vorpommern
Landkreis: Uecker-Randow
Duża wieś położona u południowego skraju Puszczy Wkrzańskiej, w odległości 5 km na północ od miasteczka Löcknitz. Pierwsza wzmianka źródłowa pochodzi z 1299 roku. Zabudowa rozwijała się wzdłuż przebiegającej przez wieś drogi, tworząc ulicówkę. Pośrodku tej zabudowy lokowano kościół z urzędem parafialnym. Osada posiadała charakter rolniczo-rzemieślniczy. W izbie pamięci, Üns Heimatstuf, znajdującej się na terenie starej szkoły urządzono ekspozycję etnograficzną i fotograficzną obrazującą życie lokalnej społeczności.
Źródła
- Kościół wybudowano około roku 1500.
- W XV wieku przeszedł gruntowny remont.
- W roku 1790 przedłużono go w kierunku zachodnim i otynkowano, zmieniono też portal południowy.
- Wieżę zachodnią wzniesiono w 1890 roku.
Architektura
Kościół usytuowano pośrodku wsi w bezpośrednim sąsiedztwie przebiegającej przez osadę drogi. Wzniesiono go na planie prostokąta w formie niewielkiej, orientowanej, salowej świątyni. W wieku XVIII, zapewne pod wpływem dynamicznego rozwoju osady, rozbudowano go w kierunku zachodnim o jedną trzecią długości. Wieżę dobudowano dopiero pod koniec XIX wieku.
Wszystkie ściany posadowione na kamiennym fundamencie wzniesiono z kamienia polnego i cegły. Wydaje się, że w starszej partii murów dominuje materiał granitowy, w nowszej zaś ceramiczny. Otynkowanie kościoła uniemożliwia niestety dokładne uchwycić tych proporcji.
Okna osadzone są symetrycznie na przestrzał w ścianach, północnej i południowej. Dwa kolejne okna znajdowały się w ścianie wschodniej, zostały jednak zamurowane. Wydaje się, że pierwotne okna posiadały ostrołukowy, późnogotycki wykrój. Prawdopodobnie w XVIII wieku przebudowano je nadając im obecną formę. Szerokie i proste ościeża zamknięte są łukiem odcinkowym i skośnym parapetem oraz obwiedzione dekoracyjną opaską tynkową.
Główny portal wejściowy osadzony był centralnie w ścianie południowej, pomiędzy parami okien. Po przedłużeniu kościoła proporcja ta została zachwiana. Przebudowano również ościeże portalu dostosowując jego wykrój do formy okien. Proste ościeże zamknięte zostało łukiem koszowym i obwiedzione dekoracyjną opaską tynkową. Do wnętrza wiodą dwuskrzydłowe drzwi.
Szczyt wschodni dekorowano parami płytkich blend ostrołukowych w układzie piramidalnym, rozdzielonych blendami okrągłymi.
Wnętrze kościoła zamknięte jest drewnianym stropem trapezowym i dachem siodłowym krytym dachówką cementową. Po przedłużenia kościoła przy zachodniej ścianie nawy wybudowano emporę chórową opartą na ścianach oraz dwóch słupach z przodu.
Wieża zachodnia wzniesiona została na planie kwadratu o boku dwukrotnie węższym od nawy kościoła. Posiada dwie kondygnacje, niewielką kruchtę oraz poziom dzwonny. W ścianie zachodniej znajduje się portal o charakterystycznym dla XIX wiecznej przebudowy wykroju. Ponad portalem widnieje płytka okrągła blenda. W ścianach północnej i południowej osadzone są okna o prostych ościeżach zamkniętych łukiem odcinkowym. Ściany północna, zachodnia oraz południowa kondygnacji dzwonnej rozczłonkowane są triadą niewielkich okien szczelinowych. Ponad nimi znajduje się biforium o prostym ościeżu zamkniętym profilowanymi półokrągłymi łukami. Wypełniająca je żaluzja chroni przed opadami atmosferycznymi umożliwiając jednocześnie rozchodzenie się dźwięku dzwonu. Wnętrze wieży zamknięte jest ostrosłupowym hełmem krytym blachą miedzianą, zakończonym iglicą z krzyżem.
Teren kościelny o prostokątnym zarysie ograniczony jest drucianym płotem i sąsiednimi zabudowaniami. Krawędzie parceli obsadzone są starodrzewem lipowym.
Wyposażenie
- Ołtarz ambonowy z roku około 1780. Na bokach przed drewnianymi draperiami umieszczone są personifikacje cnót wiary i miłości. Całość zamyka baldachim z wyobrażeniem gołębicy – symbol Ducha Świętego.
- Ławki i empora zachodnia z roku 1790 o prostej formie.
- Organy z drugiej połowy XIX wieku wykonane przez bliżej nakreślony warsztat ze Szczecina. Skromny trzyczęściowy prospekt połączony ze stołem gry.
- Drewniane płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia Jezusa z około 1980 roku.
- Trzy dzwony, pierwszy z 1890 roku odlany przez warsztat Carla Vossa ze Szczecina znajdujący się na wieży oraz dwa identyczne odlane w 1925 roku eksponowane przed kościołem. Hugo Lemcke w inwentaryzacji Kreis Randow wymienia jeszcze dwa inne dzwony odlane w roku 1610 i 1780. Zostały one prawdopodobnie zarekwirowane na potrzeby wojenne.
- Patena z 1699 roku, pozłacane srebro (zaginęła).
Aneks
Obok wsi znajduje się wyschnięte jezioro porośnięte między innymi przez małe orchidee. Legenda głosi, iż zjawisko kwitnienia orchidei związane jest ze skarbem zatopionym w jeziorze. W odległości około 1,5 km w kierunku Blankensee znajduje się wyrobisko po kredzie zalane wodą. Obecnie jest to miejsce weekendowego wypoczynku mieszkańców okolicznych miejscowości.
