Architektura Pomorza

 

Niewielka wieś o średniowiecznym rodowodzie, lokowana wzdłuż prastarego traktu łączącego miasta Prenzlau i Pasewalk, w odległości 5 km na północ od tego pierwszego. Wieś zatraca stopniowo swój typowo rolniczy charakter stając się zapleczem mieszkalnym dla pobliskiej aglomeracji. 

- Kościół wzniesiono w XIII wieku.

- W roku 1885 przemurowano otwory okienne.

- W 1917 roku drewnianą konstrukcję nadbudowy wieży zastąpiono murowaną.

- W tym samym okresie dwa dzwony zostały zarekwirowane przez armię niemiecką na potrzeby wojenne. Pozostawiono tylko jeden, przypuszczalnie najmniejszy względnie najbardziej wartościowy.

- Po roku 1945 nieremontowany przez lata kościół ulegał postępującej destrukcji. Nieszczelności w poszyciu dachu spowodowały powstanie licznych zagrzybień w więźbie oraz elementach wyposażenia.

- Od roku 2003 prowadzone są intensywne prace remontowo-renowacyjne.

Kościół usytuowano pośrodku osady, na wydzielonej kamiennym murem prostokątnej parceli, odsuniętej nieco od przebiegającej przez wieś drogi. Świątynia posiada typowy dla sakralnego budownictwa wiejskiego tego okresu układ, złożony z jednoprzestrzennej, prostokątnej w planie nawy zamkniętej od zachodu masywem wieżowym. Ściany nawy i podstawy wieży, posadowione są na kamiennym fundamencie oraz cokole zakończonym gzymsem fazowanym, obiegającym całą budowlę. Wymurowano je z dokładnie obrobionych kwadr granitowych łączonych zaprawą wapienną, ułożonych w regularne warstwy. Podczas remontu kościoła, ściany zwieńczono ceglanym gzymsem o złożonym profilu.

 

Wszystkie otwory okienne przemurowano z zachowaniem gotyckiej formy wykroju. Rozmieszczone są one symetrycznie (na przestrzał), jedynie w ścianie północnej brakuje okna w miejscu osadzenia portalu. W ścianie wschodniej umieszczono triadę okien o identycznym wykroju. Motyw ten powtórzono w dekoracji szczytu. Ostrołukowym blendom, o płytkich kamiennych ościeżach, nadano układ piramidalny.

 

Jedyny zachowany portal znajduje się w ścianie północnej. Dwuuskokowe ościeże wykonane z dokładnie obrobionych kwadr i klińców granitowych, zamknięto ostrołukiem. Archiwoltę obiega dodatkowy pas gotyckich cegieł. Gzyms cokołowy zachodzi na ościeże portalu. Forma wykończenia płyt progowych wskazuje na ich późniejszą metrykę. 

 

Kolejne wejście do świątyni znajduje się w ścianie zachodniej podstawy wieży. Proste ościeże o formie kolumnowej, zamknięte jest profilowanym gzymsem i półkolistym frontonem. W tympanonie umieszczono płaskorzeźbę przedstawiającą krzyż, żaglowiec oraz pszeniczne kłosy. Wykonano ją w 1936 roku.

 

Ściany wewnętrzne kościoła pokryte zostały tynkiem oraz polichromią, której ślady są jeszcze miejscami widoczne. Wnętrze nawy zamknięte było płaskim stropem belkowanym (obecnie płytami regipsowymi) oraz dwuspadowym dachem krytym dachówką ceramiczną.  

 

Plac kościelny otoczony jest kamiennym murem z bramą i furtą od zachodu. Szczególnie okazale prezentuje się furta, obecnie nieużytkowana z powodu groźby zawalenia się jej. Zlokalizowana jest w podwórzu sąsiadującej z placem kościelnym posesji. Pośrodku prostej ściany, wzniesionej z cegły, znajduje się portal o wąskim, prostym ościeżu, zamkniętym łukiem koszowym. Całość wieńczy profilowany gzyms koronujący oraz barokowy szczyt naczółkowy flankowany wolutami. Na prawo od furty, znajduje się brama wjazdowa złożona jedynie z dwóch ceglanych cokołów, dekorowanych ostrołukowymi blendami. Do kościoła prowadzi szpaler dorodnych lip, dominujących w całym, około kościelnym drzewostanie. Plac kościelny pełnił funkcję cmentarza, a do dnia dzisiejszego zachowało się jeszcze wiele nagrobków. Świątynia jak i otaczający ją teren, sprawiałyby wrażenie opuszczonych, gdyby nie prowadzone wewnątrz prace remontowe.  

 

Po prawej stronie wejścia na plac kościelny znajduje się pomnik poświęcony poległym w latach 1917-1918 żołnierzom niemieckim, pochodzącym z tejże miejscowości.

Wyposażenie