Architektura Pomorza

Architektura

Kościół usytuowano pośrodku wsi na niewielkim wyniesieniu. Jest to jednoprzestrzenna budowla salowa bez chóru i wieży, wzniesiona na planie prostokąta (23x10,00 m), orientowana. Wszystkie ściany wymurowano z dobrze obrobionych kwadr granitowych łączonych zaprawą wapienną, ułożonych w regularne warstwy. Grubość ścian dochodzi do 1,34 m. Dokładniej obrobiono ościeża portali i okien oraz narożniki ścian. Szczyty wykonano z nieobrobionych otoczaków granitowych i obłożono tynkiem wapiennym. W narożach szczytu wschodniego widoczne są profilowane kwadry mogące stanowić pozostałość gzymsu koronującego ściany. Koronę murów bowiem przemurowano i nieznacznie podniesiono w późniejszym okresie. Z kolei w przyziemiu dostrzec można prosty gzyms cokołowy obiegający ściany. Wewnętrzną stronę ścian otynkowano zaprawą wapienną. Wnętrze zamknięto stropem belkowym oraz dachem dwuspadowym krytym dachówką ceramiczną. Podczas powojennej odbudowy belkowany strop korpusu nawowego zakryto boazerią. W ten sam karygodny sposób postąpiono później także z chórem zachodnim oraz posadzką i ścianami prezbiterium. 

Z pośród trzech wejść, najbardziej okazałym jest portal południowy. Dwuuskokowe szerokie ościeże zamknięte zostało ostrołukiem posiadającym element zwornikowy. Archiwoltę obwiedziono dodatkowym wieńcem kwadr.  Podobny wykrój posiada portal zachodni. Dwuuskokowe ościeże zamknięte ostrołukiem, pozbawione jest jednak elementu zwornikowego. Trzeci z portali znajduje się pośrodku ściany północnej. Jednouskokowe wąskie ościeże zamknięte jest ostrołukiem z elementem zwornikowym. Obecnie czynny jest tylko portal zachodni. Pozostałe zostały zamurowane.   

Otwory okienne otrzymały pierwotnie ostrołukowy wykrój o wąskich ościeżach rozglifionych na zewnątrz oraz skośnych parapetach. W ścianach północnej i południowej osadzone były symetrycznie, na przestrzał, po cztery z każdej ze ścian. Ich relikty najlepiej widoczne są w elewacji północnej. W szczytowej ścianie wschodniej tradycyjnie osadzona była triada okien, z których środkowe było nieznacznie tylko wyższe. Niestety podczas XVIII wiecznej przebudowy wszystkie okna zostały zamurowane a w nowych miejscach przebito nowe o szerokich ceglanych ościeżach zamkniętych łukiem pełnym bądź koszowym W samym szczycie znajduje się tylko jedno okno w formie niewielkiego okulusa doświetlające poddasze.

Z tego samego okresu pochodzi szkieletowa konstrukcja wieży o planie kwadratu wyrastająca z korpusu kościoła. Przestrzenie pomiędzy belkami wypełniono paloną cegłą łączoną zaprawą wapienną. Pośrodku elewacji znajdują się pary prostokątnych okien zasłonięte żaluzjami, a pod okapem hełmu okrągłe okienka wentylacyjne. Barokowy hełm posiada piękną ażurową latarnię. Kryty jest łupkiem skalnym. Wieńczy go iglica z kulą i krzyżem. Na wiatrowskazie widnieje napis - ANNO 1716. Na archiwalnych fotografiach przedstawione są tarcze zegarowe usytuowane w osi ścian pod okapem hełmu. Po renowacji wieży nieodtworzone.  

Ostatnim elementem rozbudowy była południowa kruchta (zakrystia) wzniesiona na planie kwadratu z kamienia i cegły (6 x 6 m). Wnętrze zamknięte zostało stropem kolebkowym oraz dachem dwuspadowym prostopadłym do osi kościoła krytym dachówką ceramiczną. W ścianie szczytowej znajduje się dwuuskokowy portal z ostrołukowym tympanonem, który wypełnia krzyż łaciński. Wejście zamknięte jest dwuskrzydłowymi drzwiami otwieranymi na zewnątrz z dekoracyjnym okuciem. Ponad portalem usytuowane jest niewielkie ostrołukowe okno. Szczyt wieńczy sterczyna z ostrołukową blendą.

Plac kościelny o regularnym prostokątnym zarysie otoczony jest kamiennym murem. W ciągu południowym znajdują się również kamienny przypory. W narożniku południowo-wschodnim zlokalizowana jest ceglana brama przejazdowa z ostrołukowym uskokowym portalem. Zdobią ją płytkie ostrołukowe blendy z krzyżem łacińskim oraz prostokątne pole z inskrypcją Christus ist mein Leben – Chrystus jest moim życiem. Inskrypcja wypełniała również analogiczne pole znajdujące się na wewnętrznej ścianie bramy, niestety po miedzianych literach pozostały jedynie otwory w cegle. Plac kościelny pełnił funkcję lokalnej nekropolii. Po licznych niegdyś nagrobkach pozostał jedynie żeliwny krzyż Christiana Rehlsa usytuowany naprzeciw zachodniego portalu.    

Wyposażenie