BAGEMÜHL (Bogumil)
Niewielka wieś o średniowiecznym rodowodzie położona przy zachodniej krawędzi pradoliny rzeki Randow w odległości 15 km na południe od Löcknitz i 7 km na północ od Penkun. W źródłach wymieniona po raz pierwszy w 1260 roku pod nazwą Bagemile. Dokument z 1433 roku, wśród dóbr przynależnych do zamku w Löcknitz, wymienia Bagemyle. Przejściowo wieś stanowiła dobro lenne rodu von Buch. W 1680 roku ponownie potwierdzona została jako własność zamku w Löcknitz.
Źródła.
- Kościół wzniesiony został prawdopodobnie pod koniec XIII wieku.
- W latach 1873-1877 gruntownie go przebudowano w stylu neogotyckim.
- Do roku 1996 Bagemühl był siedzibą parafii, która obejmowała kościoły filialne w Battin i Woddow. Obecnie przynależy do parafii w Brüssow.
- W roku 2002 kościół został czasowo wyłączony z użytkowania ze względu na zły stan techniczny dachu.
- W roku 2007 rozpoczęto remont konstrukcji dachowej.
Architektura.
Kościół usytuowany został pośrodku wsi na prostokątnej parceli wydzielonej kamiennym murem. Nadano mu formę jednoprzestrzennej salowej budowli wzniesionej na planie prostokąta, orientowano. Wszystkie ściany wymurowano z kwadr granitowych łączonych zaprawą wapienną, ułożonych w regularne warstwy, opracowując dokładniej jedynie kwadry narożnikowe, ościeży portali i okien. Z tego okresu pochodzą ściany północna i południowa oraz skrajne fragmenty ściany wschodniej. W elewacji północnej zachował się relikt portalu wejściowego. Ściana południowa wydaje się być pozbawiona wejścia. Partia cokołowa zakończona została niewielkim fryzem. Pierwotne okna nie zachowały się. Były osadzone symetrycznie, na przestrzał, po trzy w elewacji południowej i północnej. Posiadały zapewne wąskie i rozglifione obustronnie ościeża, zamknięte ostrołukiem. Wnętrze przykryte było stropem belkowym i dachem dwuspadowym. Niestety nie udało się ustalić jak wyglądała wschodnia ściana szczytowa.
Pod koniec XIX wieku kościół gruntownie przebudowano w cegle. Od nowa wymurowano całą ścianę zachodnią, łącznie ze szczytem flankowanym sterczynami oraz wieżę zachodnią wzniesioną na osi kościoła na planie kwadratu. Od południa dodano do niej przybudówkę mieszczącą w sobie ciąg komunikacyjny prowadzący na emporę chórową. Posiada ona portal wejściowy o dwuuskokowym ostrołukowo zamkniętym ościeżu, dwa okna ostrołukowe i jedno szczelinowe.
W ścianie zachodniej podstawy wieży znajduje się główny portal wejściowy o dwuuskokowym ostrołukowo zamkniętym ościeżu. Podziały kondygnacyjne wyznaczają okna o różnym wykroju. Ostrołukowe u dołu, okulusy na poziomie zegara i maswerkowe biforia z drewnianymi żaluzjami na poziomie dzwonów. Ostanie piętro wyznaczone jest dodatkowo przez dekoracyjne gzymsy. Wieża zamknięta jest ostrosłupowym szpiczastym hełmem zwieńczonym kulą i krzyżem, krytym łupkiem skalnym.
Przebudowa dotknęła też ściany wschodniej. Zachowując fragmenty kamiennego muru, dobudowano do niego poligonalną apsydę wymurowaną na osi kościoła w cegle, rozczłonkowaną skarpami. Podziały horyzontalne wyznaczają, kamienna strefa cokołowa z prostym gzymsem, strefa okien o ostrołukowym wykroju oraz ceglany gzyms koronujący. Przestrzeń apsydy zamknięta jest sklepieniem żebrowym i dachem wielopołaciowym krytym łupkiem skalnym.
Zapewne podczas XIX wiecznej przebudowy założono również nową konstrukcję stropu.
Teren kościelny pełniący funkcję lokalnej nekropolii otoczony jest kamiennym murem z bramą wejściową od północy i południa. Zachowało się kilka kamiennych tablic i krzyży nagrobnych. Opodal kościoła znajduje się kamienny postument (Kriegerdenkmäler) upamiętniający poległych w I wojnie światowej mieszkańców miejscowości. Także wewnątrz kościoła zachowała się drewniana tablica epitafijna poświęcona poległym w latach 1939-1945.
Wyposażenie.
- Organy wykonane w 1877 r. przez Barnima Grüneberga ze Szczecina (nr 178), jeden manuał plus pedał. Na czas wyłączenia kościoła instrument został czasowo przeniesiony do Baltischen Orgel Centrum w Stralsundzie i poddany renowacji. Prospekt neogotycki o formie architektonicznej.
- Empora zachodnia o prostej formie z nieco wysuniętą do przodu częścią centralną, wsparta na słupach.
- Witraże z 1900 roku poddawane sukcesywnej renowacji.
- Ołtarz neogotycki z XIX wieku z balustradą. Obecnie posiada współczesną nadstawę w formie tryptyku.
- Ambona przyścienna o prostej neogotyckiej formie z XIX wieku.
- Chrzcielnica o neogotyckiej formie, stylistycznie nawiązująca do Ambony, wykonana w XIX wieku.
- Dzwony. Do roku 1941 na wieży znajdowały się dwa dzwony. Większy został zarekwirowany na potrzeby wojenne. Pozostał mniejszy, odlany w brązie w Szczecińskiej odlewni C. Voss & Sohn w 1927 r., waga ok. 260 kg.
- Zegar
