Architektura Pomorza

Wieś o średniowiecznym rodowodzie, położona na Pojezierzu Drawskim w odległości 13km na północ od Złocieńca. We wsi zachował się zespół dworsko-parkowy z ruiną osiemnastowiecznego dworu o konstrukcji szkieletowej (szachulec), parkiem naturalistycznym oraz zabudowaniami folwarcznymi z połowy dziewiętnastego wieku (owczarnia, gorzelnia, stodoła, spichlerz, kuźnia z 1858 roku). W XIX wieku wieś, dwór i folwark stanowiły własność rodu von Zadow.

- Kościół wzniesiono w 1689 roku

- W roku 1786 wzniesiono wieżę.

- Poświęcony w 1948 roku.

Budowę kościoła zakończono w 1689 roku, o czym świadczy data umieszczona na chorągiewce znajdującej się na iglicy hełmu wieży. Usytuowano go w centrum wsi, na niewielkim naturalnym wyniesieniu, otoczonym niskim murem oporowym. Jest to budowla o konstrukcji szkieletowej (szachulec), salowa, wzniesiona na planie prostokąta z niewyodrębnionym prezbiterium, zamkniętym trójbocznie. Na niewielkiej kamienno-ceglanej podmurówce ułożona jest podwalina, w której osadzone są pionowe słupy powiązane poziomymi ryglami. Zastrzały zastosowano jedynie w podstawie wieży w celu wzmocnienia konstrukcji. Fachy wypełnione prawdopodobnie mieszaniną gliny i słomy pokryte są pobielonym tynkiem. Całość zwieńczona jest oczepem i drewnianym gzymsem. Spoczywa na nim konstrukcja dachu dwuspadowego, zamkniętego od wschodu wielopołaciowo, krytego blachą.

 

Zastanawiającym jest fakt występowania pewnych różnic między elewacją północną i południową. Ściana północna charakteryzuje się zwartym rytmem konstrukcji, tworzącej niewielkie prostokątne fachy. Jedynie partie okienne są szersze i nieregularne. Takie samo rozwiązanie reprezentują elewacje wschodniego zamknięcia. Odmienną konstrukcję posiada natomiast wschodnia część ściany południowej. Fachy są tu znacznie większe od tych, które występują w partiach okiennych tej samej elewacji. Nasuwa to przypuszczenie, iż wschodnia część ściany południowej uległa przebudowie! Dlaczego jednak nie zachowano jej pierwotnego wątku? Okna o prostych ościeżach osadzone są symetrycznie, dwa w elewacji wschodniej, oraz po dwa w części zachodniej elewacji północnej i południowej. Przy czym jedne z tych okien są o połowę mniejsze, wyżej osadzone i zamknięte łukiem odcinkowym.

 

Wieża zachodnia wzniesiona została w 1786 roku i otrzymała konstrukcję słupową. W dolnej partii zabudowano ją konstrukcją szkieletową, powiązaną z nawą. Charakteryzują ją znacznie większe powierzchnie fach i zastosowanie ukośnych zastrzałów narożnych. W elewacjach południowej i północnej podstawy wieży znajdują się po dwa niewielkie okna o prostych ościeżach, doświetlające jej wnętrze. Od strony zachodniej zlokalizowano wejście do kościoła o prostych ościeżach. Górną partię wieży odeskowano i nakryto ostrosłupowym hełmem, krytym blachą. Wieńczy go iglica z kulą i wspomnianą już chorągiewką, zakończona niewielkim krzyżykiem.

 

Plac kościelny obejmuje niewielkie wyniesienie, na szczycie którego usytuowany jest kościół. Od wschodu i północy graniczy on z zabudowaniami folwarcznymi. Od południa i zachodu (w miejscu największego spadku terenu) otoczony jest kamiennym murem oporowym. Tu też biorą początek schody wiodące do kościoła. Brak jest jak na razie danych potwierdzających, by plac kościelny kiedykolwiek pełnił funkcję grzebalną. Wiadomo skądinąd, że nekropolia worowska istniała opodal.

W północno-zachodnim narożniku placu kościelnego usytuowany jest ceglany mur otaczający głaz nagrobny, z tablicą upamiętniającą zmarłych w latach 1800 – 1945 członków rodziny von Zadow i ich trzydziestu sześciu współpracowników. Na murku znajduje się tabliczka objaśniająca w języku polskim.

- Osiemnastowieczna ambona w kształcie moździerza.