loading...
Zamknij wpis

CHŁOPOWO (Herrendorf)

Województwo: zachodniopomorskie
Powiat: myśliborski
Gmina: Myślibórz
Diecezja: szczecińsko-kamieńska 
Dekanat: Dębno
Parafia: Różańsko - filia pw. św. Ap. Piotra i Pawła

Niewielka wieś położona w odległości ok. 11 km na południowy zachód od Myśliborza. Ulicowy układ zabudowy wskazuje na korzenie kolonizacyjne sięgające przełomu XIII i XIV wieku. Po raz pierwszy osadę Herendorp wymieniono w źródłach pisanych w roku 1337 podając przy tym areał pól ornych wynoszący 70 łanów. Cztery łany były własnością kościoła. W tym czasie właścicielem wsi i majątku był Martin von Goltz przedstawiciel rodu osiadłego w Nowej Marchii. W wieku XVII i XVIII wieś Herrendorf należała kolejno do rodów von Damnitz, von Münchow, von Hartmann. Od 1756 roku wieś została kupiona przez przedstawicieli rodziny von Sydow. Oni też wznieśli dwór i duże założenie folwarczne. W 1841 roku posiadłość odkupił radca sądowy Fryderyk Krabe. W 1914 roku majątek o łącznej powierzchni 1599 hektarów należał do „Zeche Mathias Stinnes” w Essen, a od 1929 do „Nordische Holzhandels GmbH w Essen”. Spółka wybudowała dla swoich pracowników wiele domów według tego samego planu i o podobnej formie. W roku 1945 ludność niemiecką wysiedlono za linię Odry. Na gruntach byłego folwarku utworzono jednostkę PGR. Istniało też kilka gospodarstw indywidulanych. W Chłopowie funkcjonowała niewielka szkoła i sklep „GS”. Obecnie, młodzi mieszkańcy w większości emigrują, pozostali trudnią się pracą dorywczą.     

Źródła

- Kościół wzniesiono w 1910 roku w miejscu wcześniejszej budowli.   
- Poświęcony 15.10.1946 r. 

Architektura

Kościół usytuowano na niewielkim naturalnym wyniesieniu w bezpośrednim sąsiedztwie przebiegającej przez wieś drogi. Wzniesiono go na planie prostokąta z niewielką wieżą nadbudowaną nad partią zachodnią. Na kamiennym fundamencie i cokole osadzono konstrukcję szkieletową złożona z podwaliny, pionowych słupów, poziomych rygli, ukośnych zastrzałów i oczepu. Konstrukcja jest bardzo czytelna, symetryczna i powtarzalna, tworzy równe prostokątne pola, w szczycie są one kwadratowe i trójkątne. Pola wypełniono cegłą i otynkowano. Belki łączone na kołkowane czopy i zamki. Na drewnianej konstrukcji zachowały się doskonale widoczne oznaczenia ciesielskie.

Rygle nad drzwiowe i nadokienne opracowano dekoracyjnie. Drzwi główne, dwuskrzydłowe, osadzono w ścianie zachodniej. Osłonięto je dodatkowym gankiem wspartym na profilowanych słupach, krytym dachem trójspadowym. Pozostałe wejścia z drzwiami jednoskrzydłowymi, usytuowano pośrodku ściany południowej oraz w ścianie wschodniej. Wschodnie prowadzą do zakrystii i prawdopodobnie kotłowni.

W podwyższonych polach usytuowano otwory okienne w liczbie trzech w elewacji południowej i czterech w ścianie północnej. Niewielkie kwadratowe okna znajdują się również po obu stronach wejścia zachodniego, w zachodniej partii ściany północnej, w ścianie wschodniej oraz w szczycie tejże ściany.

Wnętrze zamknięto dachem dwuspadowym krytym dachówką ceramiczną. Podbitkę okapu ozdobiono profilowanymi listwami.  

Wieżyczkę o palnie kwadratu nadbudowano nad zachodnią częścią nawy. Prostokątne okna przesłonięto żaluzjami. Wnętrze zamknięto ostrosłupowym hełmem zwieńczonym iglicą z kulą i wiatrowskazem. Kula zawiera ślady przestrzelin.  

Plac kościelny o prostokątnym zarysie otoczony został kamiennym murem. Odcinek wschodni rozebrano. Pełnił on funkcję lokalnej nekropolii. Na początku XX wieku wytyczono teren nowej nekropolii usytuowanej poza osadą na przyleśnej parceli przy drodze do Pniowa.    

Wyposażenie 

Na obecną chwilę brak danych.



Do góry