województwo: zachodniopomorskie
powiat: policki
gmina: Nowe Warpno
diecezja: szczecińsko-kamieńska
dekanat: Police
parafia: Nowe Warpno - filia pw. św. Huberta
Niewielka osada folwarczna położona nad wschodnim brzegiem jeziora nowowarpieńskiego przy rozwidleniu dróg do Nowego Warpna, Trzebieży i Dobieszczyna.
Źródła
- Zgodnie z napisem na chorągiewce wieńczącej hełm wieży, kościół wybudowany został w 1793 (1753).
- Wieża dobudowana w XIX wieku.
- Po roku 1945 kościółek popadł w ruinę.
- W roku 1994 przystąpiono do jego odbudowy wg projektu Danuty Konopki.
- Poświęcony 25 lipca 1998 roku.
Architektura:
Kościół usytuowano na parceli ograniczonej z trzech stron przez przebiegające drogi. Jedynie od strony południowej parcela ta graniczy z podmokłym obniżeniem terenu i folwarkiem. Jest to niewielka świątynia wzniesiona na planie prostokąta z prosto zamkniętym prezbiterium, o szkieletowej konstrukcji ścian i ceglanej wieży zachodniej.
Podwalinę posadowiono na kamiennym fundamencie i ceglanej podmurówce. Osadzono w niej pionowe słupy powiązane poziomymi ryglami, ukośnymi zastrzałami w narożach prezbiterium oraz wieńczącym całość oczepem z drewnianymi profilowaniami. Uzyskano w ten sposób kwadratowe fachy, które wypełniono cegłą i otynkowano. Wyjątek stanowią prostokątne, mocno spłaszczone fachy najbliższe podwalinie. W ścianach północnej i południowej znajdują się po dwa okna o prostokątnych ościeżach, z których każde zajmujące przestrzeń dwóch fach.
Od strony zachodniej dobudowano wieżę ceglaną o planie kwadratu, nieco węższą od korpusu kościoła. Posiada ona dwie kondygnacje zakończone tarasem, z którego wyrasta ośmioboczna wieżyczka o konstrukcji szkieletowej, odeskowanej. Wieńczy ją ostrosłupowy hełm z chorągiewką. W elewacjach ścian znajdują się centralnie osadzone okna o prostych ościeżach zamkniętych ostrołukiem. Podobną formę posiada portal zachodni, którego wimperga obwiedziona jest dodatkowo gzymsem okapnikowym.
Ciekawym detalem (nadającym wieży charakter obronny) są arkadowe kroksztyny podtrzymujące wysunięte przed lico muru krawędzie tarasu oraz narożne sterczyny w formie wykuszu, zwieńczone ostrosłupowymi hełmami. Nie mniej ciekawie przedstawiają się dobudowane od wschodu przybudówki, których przeznaczenia nie udało się ustalić. Prawdopodobnie jest to ciąg komunikacyjny łączący wnętrze z poddaszem, a być może również wejście na ołtarz ambonowy?
Wnętrze kryte jest płaskim drewnianym stropem oraz ceramicznym dachem dwuspadowym. Plac przykościelny o nieregularnym zarysie nie posiada ogrodzenia i prawdopodobnie nie był wykorzystywany jako cmentarz. Porośnięty jest mieszanym starodrzewem.
Wyposażenie:
Wyposażenie współczesne.