województwo: zachodniopomorskie
powiat: łobeski
gmina: Węgorzyno
diecezja: szczecińsko-kamieńska
dekanat: Łobez
parafia: Węgorzyno – filia pw. św. Mikołaja
Niewielka wieś o widocznym jeszcze planie ulicówki, rozciągająca się wzdłuż drogi z Przytonia do Ginawy, w odległości 8 km na wschód od Węgorzyna. O średniowiecznej metryce osady świadczą pozostałości bardzo dobrze zachowanego grodziska na półwyspie jeziora Brzeźniak, oraz przekazy historyczne włączające ją w skład domeny rodu Borków. W XVIII i XIX wieku istniała we wsi szkoła. W roku 1841 folwark nabył niejaki Wentzlow – ekonom rodziny Borków. W latach 1891-92 odkryto w okolicy dwa cmentarzyska z okresu brązu. W niewielkiej odległości od wsi znajdują się relikty (wykopy i nasypy) budowanej przez Niemców w latach 1939-41 autostrady Berlin-Królewiec. Nazwa topograficzna związana jest prawdopodobnie z zagajnikiem brzozowym, z kolei niemieckie brzmienie przywołuje na myśl różane pole. Przez jakiś czas funkcjonowała też nazwa przejściowa Rajówka. Uroków miejscowości dodają otaczające ją lasy oraz bezpośrednie sąsiedztwo jeziora Żabice i Brzeźniak, przez które przepływa rzeczka Brzeźnica Węgorza.
Źródła
- Trudno powiedzieć kiedy powstał pierwszy kościół, wiadomo natomiast, że uległ on spaleniu w 1823 roku.
- Kościół powstał w XIX wieku.
- Poświęcony 6 grudnia 1945 roku.
Architektura:
Kościół usytuowano na niewielkim wyniesieniu znajdującym się przy skrzyżowaniu dróg w centrum wsi. Jest to niewielka budowla salowa o konstrukcji szkieletowej, wzniesiona na panie wydłużonego prostokąta, o prosto zamkniętym prezbiterium, bez wieży, orientowana.
Na kamiennym fundamencie i podmurówce zakończonej pojedynczą warstwą cegieł, położona jest drewniana podwalina, w której osadzone są pionowe słupy, powiązane poziomymi ryglami i narożnymi zastrzałami. Kwadratowe i prostokątne fachy wypełnione są paloną cegłą, otynkowaną. Całość spięta jest drewnianym oczepem, na którym spoczywa konstrukcja dwuspadowego dachu, krytego współczesną dachówką ceramiczną. Wnętrze nakryte jest drewnianym stropem belkowanym. Szczyt wschodni i zachodni oszalowane. W każdej elewacji z wyjątkiem zachodniej osadzone są symetrycznie niewielkie okna o ostrołukowym wykroju i prostych ościeżach. W elewacji zachodniej i południowej znajdują się wejścia do świątyni o prostokątnych ościeżach.
We wnętrzu, do elewacji zachodniej dostawiona jest drewniana empora chórowa ze zdewastowanym prospektem organowym.
Na placu przykościelnym zachowały się resztki nagrobków oraz pomnik ku czci żołnierzy Wehrmachtu poległych w latach 1914-1918. Warto byłoby zorganizować symboliczne lapidarium. Przed wejściem do kościoła od strony zachodniej znajduje się współczesna, prosta dzwonnica z niewielkim dzwonem, prawdopodobnie jubileuszowym.
Wyposażenie:
Z wyposażenia zachował się jedynie:
- Obraz przedstawiający zmartwychwstanie Chrystusa z XIX wieku.
- Wspomniana już empora i prospekt organowy.