Niewielka osada usytuowana na skraju Poszczy Wkrzańskiej na wschodnim brzegu doliny rzeki Randow, w odległości 5 km na północny zachód od Löcknitz. Wczesny rodowód osady zdradza jej owalny układ zabudowy skupionej wokół owalnego placu. Również słowiańska nazwa odnosi się do topograficznego usytuowania wsi na „górce”, otoczonej przez pobliskie doliny rzek i mokradła. W okresie osadnictwa zachodniego wieś stanowiła własność starego pomorskiego rodu szlacheckiego von Eickstedt z siedzibą w Rothenklempenow. Zapewne przedstawiciele tego właśnie rodu, na centralnym placu wydzielonym kamiennym murem, wznieśli niewielki salowy kościół. W XIX wieku wybudowano w Gorkow niewielką szkołę oraz kuźnię. Peryferyjne położenie wsi wprawdzie uchroniło ją od dziejowych kataklizmów, jednak nie sprzyjało jej rozwojowi. Po dziś dzień osada zachowała swój typowo rolniczy charakter.
Źródła
- Początki kościoła sięgają średniowiecza.
- W roku 1704 przebudowano go w stylu barokowym.
- W roku 1822 spaleniu uległa zachodnia wieża kościoła.
- W latach następnych obok kościoła wzniesiono wolnostojącą dzwonnicę.
- W latach 90-tych ubiegłego wieku, ze względu na zły stan techniczny, kościół zamknięto.
- Na początku XXI wieku dokonano koniecznych napraw i ponownie otwarto świątynię.
Architektura
Kościół usytuowano pośrodku wiejskiej zabudowy na owalnym placu wydzielonym niskim kamiennym murem. Początki budowli sięgają późnego średniowiecza. Pierwotny układ złożony był zapewne z prostokątnej w planie, salowej nawy, zamkniętej od zachodu masywem wieży. Na początku XVIII wieku kościół przebudowano. Przemurowano szczyty i rozebrano wieżę zachodnią, po której pozostały jedynie fundamenty.
Ściany kościoła, posadowione na kamiennym fundamencie, wymurowano z kamieni polnych ze znacznym udziałem dużej cegły gotyckiej. Znaczne partie ścian noszą ślady późniejszych przebudów i napraw, dokonywanych przy użyciu cegły maszynowej. Od nowa wymurowano półszczyty, wschodni i zachodni, oraz obramienia okien i portalu południowego. Okna, usytuowane symetrycznie w każdej ze ścian, otrzymały proste ościeża zamknięte łukiem odcinkowym. W półszczytach wykonano dodatkowe wejścia prowadzące na poddasze. Portal wejściowy usytuowano pośrodku ściany południowej. Otrzymał on ten sam wykrój co okna. Wnętrze zamknięto płaskim stropem drewnianym oraz dachem naczółkowym krytym dachówką ceramiczną. Pośrodku kalenicy umieszczono współczesną iglicę z kulą i chorągiewką z rokiem 2000. Zachowała się pierwotna posadzka wykonana z cegły.
Plac kościelny o nieregularnym owalnym zarysie otoczony został niskim kamiennym murem z wejściami od wschodu i zachodu. Pełnił on funkcję lokalnej nekropolii. Starodrzew zachował się jedynie od strony południowo zachodniej. Do dnia dzisiejszego zachowało się zaledwie kilka nagrobków, otoczonych żeliwnymi płotkami, oraz charakterystyczne kamienne krzyże i tablice nagrobne.
Wyposażenie
- Ołtarz ambonowy z początku XVIII w. Ośmioboczny kosz ambony umieszczony pomiędzy wolnostojącymi kolumnami. Podziały wyznaczone iluzorycznymi malowanymi płycinami, z krzyżem i inskrypcjami. Baldachim płaski w obramieniu roślinnym, zwieńczony dużych rozmiarów koroną wykonaną z drewna.
- Stalle i ławy dla wiernych w formie skrzynkowej, zamykane drzwiczkami.
- Płaski strop drewniany z ok. 1704 roku. Malowany w formie iluzjonistycznego stropu kasetonowego z wyobrażeniem Chrystusa pośrodku. Ściany kościoła pomalowane na niebiesko i ozdobione iluzjonistycznymi malowidłami kolumnowymi i kurtynowymi.
- Organy z 1908 roku, autorstwa Barnima Grüneberga ze Szczecina, z trzyczęściowym frontem. Traktura mechaniczna, jeden manuał i pedał. W katalogu produktów pod nr 580.
- Tablica pamiątkowa upamiętniająca poległych w I wojnie światowej żołnierzy - mieszkańców Gorkow.
- Dwa dzwony z 1800 roku, pochodzące z Królewskiej Odlewni Dzwonów w Berlinie. Zawieszone na zewnętrznej drewnianej dzwonnicy usytuowanej po wschodniej stronie kościoła.