NOWE WARPNO ( Neuwarp )
województwo: zachodniopomorskie
powiat: policki
gmina: Nowe Warpno
diecezja: szczecińsko-kamieńska
dekanat: policki
parafia: Wniebowzięcia NMP
Niewielkie miasteczko gminne, położone na półwyspie oddzielającym Jezioro Nowowarpieńskie od Zalewu Szczecińskiego w odległości 50 km na północny-zachód od Szczecina, otoczone lasami Puszczy Wkrzańskiej. Zachowało średniowieczny układ urbanistyczny. Port rybacki oraz morskie przejście graniczne i stała przeprawa promowa do Alt Warp w Niemczech.
Źródła
- Na północ od obecnego miasta znajdował się słowiański gród i osada zwana Starym Miastem (Podgrodzie). Mieściła się tam książęca komora celna.
- w roku 1184 wymienia się in Warpene w dokumencie księcia Bogusława I, który klasztorowi w Grobe na Uznamie nadał prawo połowu ryb na Jeziorze Nowowarpieńskim.
- Około roku 1295 lokowano nową osadę rybacką na prawie magdeburskim.
- Miasto niszczone było wielokrotnie przez pożary (1439, 1440, 1555, 1692).
- W XVII wieku należało przejściowo do Szwecji, a w XVIII wieku do królestwa pruskiego.
- 10 września 1759 roku w pobliżu miasta rozegrała się bitwa morska pomiędzy okrętami szwedzkimi i pruskimi.
- W latach 1806-13 miasto znalazło się w rękach francuskich.
- Od początku XX wieku miasto chętnie odwiedzane przez mieszkańców Szczecina, zmienia swój charakter na bardziej letniskowy.
- Miasto jak i kościół nie ucierpiały podczas ostatniej wojny.
- Kościół poświęcono i przywrócono do kultu 15 sierpnia 1946 roku.
Architektura:
Pierwszy kościół w Warpnie (zlokalizowany na zachodnim skraju półwyspu) wspomina się już w 1267 roku. Obecną budowlę wzniesiono w XV wieku w formie salowej, z trójbocznym zamknięciem od wschodu. Ściany posadowione na kamiennym fundamencie wzniesiono z cegły gotyckiej i oskarpowano. Świątynia trawiona przez pożary była kilkakrotnie przebudowywana i częściowo zatraciła swoją pierwotną formę. Zmieniono całkowicie okna znajdujące się pomiędzy przyporami, z zachowaniem jednak ostrołukowego wykroju. Od strony północnej dobudowano zakrystię krytą dachem pulpitowym. Wejścia portalowe znajdują się po stronie południowej i północnej w dobudowanych przedsionkach.
W roku 1693 od zachodu dobudowano wieżę, węższą od nawy. Dolną kondygnację wzniesiono na planie kwadratu z kamienia i cegły, posiada ona sklepienie krzyżowe. Od zachodu znajduje się w niej ostrołukowy, pięciouskokowy portal wejściowy. Górna kondygnacja posiadała prawdopodobnie konstrukcję ryglową, jak większość zabudowy miasteczka. W XIX wieku od nowa ją wymurowano w formie neogotyckiej. Zwieńczono czterema szczytami, z pomiędzy których wyrasta szpiczasty hełm zakończony kulą i krzyżem.
Kościół posiada strop belkowany i kryty jest ceramicznym dachem dwuspadowym, od wschodu trójdzielnie zamkniętym. Ściany nie posiadają partii cokołowej ani gzymsu, wychodzące zaś poza mury krokwie dachu tworzą niewielki okap. Kościół został niepotrzebnie otynkowany. W roku 2002 podjęto prace zmierzające do odsłonięcia ceglanego lica ścian zewnętrznych.
W roku 1693 od zachodu dobudowano wieżę, węższą od nawy. Dolną kondygnację wzniesiono na planie kwadratu z kamienia i cegły, posiada ona sklepienie krzyżowe. Od zachodu znajduje się w niej ostrołukowy, pięciouskokowy portal wejściowy. Górna kondygnacja posiadała prawdopodobnie konstrukcję ryglową, jak większość zabudowy miasteczka. W XIX wieku od nowa ją wymurowano w formie neogotyckiej. Zwieńczono czterema szczytami, z pomiędzy których wyrasta szpiczasty hełm zakończony kulą i krzyżem.
Kościół posiada strop belkowany i kryty jest ceramicznym dachem dwuspadowym, od wschodu trójdzielnie zamkniętym. Ściany nie posiadają partii cokołowej ani gzymsu, wychodzące zaś poza mury krokwie dachu tworzą niewielki okap. Kościół został niepotrzebnie otynkowany. W roku 2002 podjęto prace zmierzające do odsłonięcia ceglanego lica ścian zewnętrznych.
Wyposażenie:
- Barokowy ołtarz z 1704 roku z obrazem Ukrzyżowania i Ostatniej Wieczerzy w predelli.
- Ambona z baldachimem z XVII wieku z przedstawieniami ewangelistów na korpusie.
- Anioł z chrzcielnicy z XVIII wieku.
- Osiemnastowieczny obraz olejny ze sceną Sądu Ostatecznego.
- Ambona z baldachimem z XVII wieku z przedstawieniami ewangelistów na korpusie.
- Anioł z chrzcielnicy z XVIII wieku.
- Osiemnastowieczny obraz olejny ze sceną Sądu Ostatecznego.
