dodano: 2004-09-16 00:00:00 edycja: 2020-12-06 16:36:52 odsłon: 10282

BABINEK ( Heinrischsdorf )

Województwo: zachodniopomorskie
Powiat: gryfiński
Gmina: Banie
Diecezja: szczecińsko-kamieńska
Dekanat: Banie
Parafia: Lubicz

 

Wieś folwarczna położona przy trasie Gryfino – Banie, w odległości 4 km na zachód od Lubanowa. W średniowieczu osada wchodziła w skład domeny bańskich Templariuszy i przez nich zapewne została założona. W okresie nowożytnym mieścił się tu folwark z kamienno-ceglanymi zabudowaniami oraz pałacem z XVIII wieku i parkiem krajobrazowym.

Źródła

- Kościół wzniesiono na przełomie XIII i XIV wieku
- W dokumentach roku 1303 wymieniono Gerborda z Henrikesdorp, jako jednego ze świadków czynności templariuszy dotyczących łanów w Lubanowie, Pommersches Urkundenbuch - IV, 4067.
- W 1391 roku wieś stanowiąca już własność rycerskiej rodziny Rehbergowie przechodzi w ręce rycerza Piotra v. Steinwehr.
- W kolejnych latach osada przechodzi we władanie okolicznych rodów.
- Według inwentaryzacji z 1868 roku wieś liczy: 344 mieszkańców, 24 domy mieszkalne, 3 zabudowania przemysłowe i 46 gospodarczych.
- W roku 1907 kościół został strawiony przez pożar, odbudowano go w formie neoromańskiej.
- W 1939 roku do folwarku należą: 1085 ha ziemi i 108 gospodarstw domowych.
- Po roku 1945 wieś nosiła zwyczajną nazwę Batoryn. Urzędowa nazwa powstała przez zdrobnienie nazwy wsi Babin położonej w gminie Bielice.
- Kościół poświęcono 28 lipca 1946 roku.

Architektura:

Kościół usytuowano w centrum wsi przy skrzyżowaniu dróg. Wzniesiony został pierwotnie na planie prostokąta, bez wieży i wyodrębnionego prezbiterium. W XVIII wieku dobudowano wieżę o konstrukcji ryglowej, zwieńczoną latarniom. Na przełomie XIX i XX wieku świątynię zniszczoną pożarem przebudowano; od podstaw wybudowano nową wieżę, przedłużono prezbiterium zamykając je apsydą.

Obecnie, budowla posiada plan prostokąta zamkniętego od wschodu półkolistą apsydą a od zachodu wieżą. U zbiegu północnej elewacji wieży z korpusem nawowym dobudowano zakrystię. Salowe wnętrze przykryto stropem belkowanym i dachem dwuspadowym. Elewacjom nadano formę neoromańską i otynkowano, przesłaniając całkowicie relikty pierwotnego założenia. Ściany wzniesiono z głazów narzutowych nieznacznie tylko przyciosanych, o dość regularnym wątku z zastosowaniem warstw wyrównawczych. Dokładnie obrobiono jedynie narożniki. XIX wieczne elementy oraz detale architektoniczne wykonano w cegle.

Elewacja północna posiada dwa okna o prostych ościeżach zamkniętych półokrągło oraz jedno okno o złożonym (architektonicznym) wykroju. W połowie swej wysokości przedzielone jest ono gzymsem okapnikowym. W dolnej strefie znajdują się dwa otwory okienne o prostokątnych ościeżach zamkniętych łukiem dwuramiennym. W górnej strefie znajduje się okno arkadowe o półokrągłym wykroju, dzielone kolumienkami z bazą attycką i kostkowym kapitelu.

Bliźniacze rozwiązanie zastosowano w elewacji południowej tyle, że w miejscu środkowego okna wzniesiono portal baldachimowy o uskokowych, profilowanych ościeżach, zamkniętych półokrągło. W uskoku ościeży znajduje się wąska kolumna z bazą attycką, zwieńczona u nasady archiwolty głowicą kostkową z półkolami. Baldachim wysunięto nieco przed lico muru i pokryto tynkiem z boniowaniem imitującym ciosy kamienne. Na wysokości archiwolty przedzielono go profilowanym gzymsem. Szczyt przyozdobiono fryzem arkadkowym.

Bliźniaczy portal, lecz bez baldachimu, znajduje się w południowej elewacji wieży. W dolnej części o planie kwadratu wieża podzielona jest na trzy kondygnacje fryzami arkadkowymi oraz gzymsem kordonowym i wieńczącym. W górnej partii już ośmioboczna dzielona jest na dwie kondygnacje zwieńczone ostrosłupowym hełmem zakończonym kulą i krzyżem. Elewacje zdobią symetrycznie osadzone okna i blendy, w każdej kondygnacji o innym wykroju. Od strony północnej do podstawy wieży dobudowano zakrystię. W jej elewacjach zdobionych lizenami i fryzem arkadkowym znajdują się dwa okna o prostych ościeżach i półokrągłym zamknięciu.

Wschodnią stronę kościoła (po wydłużeniu jej w XIX wieku) zakończono półokrągłą apsydą. Jej elewację podzieloną na równe części lizenami, wieńczy fryz arkadkowy i profilowany gzyms koronujący. Od wschodu znajdują się trzy duże okna o prostych ościeżach, zamkniętych półokrągło. Zachowało się w nich XIX wieczne oszklenie witrażowe. Szczyt wschodni, w którym znajdują się trzy wąskie okna szczelinowe zdobiony jest fryzem pilastym.

Plac kościelny o dość nieregularnym zarysie, obwiedziony jest kamienno-ceglanym murem z ceglanymi bramami od zachodu i wschodu. Po dziś dzień pełni on rolę cmentarza przykościelnego. Obecnie przy kościele prowadzone są prace osuszające ściany budowli. Przy tej okazji odsłonięto warstwę fundamentową wykonaną z kamienia polnego, oraz zbito częściowo osypujący się tynk ze ścian odsłaniając ich kamienny wątek.

Wyposażenie:

Wyposażenie w większości barokowe :
- relikty XVIII wiecznego ołtarza ambonowego.
- płaskorzeźba polichromowana z koroną, podtrzymywana przez dwa putta.
 
neogotyckie:
- ambona
- empora z prospektem organowym
- dzwon
- chrzcielnica
- witraże o motywach heraldycznych i roślinnych
- kamienne tablice nagrobne rodziny von Lenke
 
 
 
Widok od zachodu
Strona północna
Widok od wschodu
Portal południowy
Odsłonięty fragment granitowego muru
Detal architektoniczny
Ozdobne okucia drzwi


16 września 2004r. 06 grudnia 2020r. 10282