BARNIM ( Barnimskunow )
województwo: zachodniopomorskie
powiat: pyrzycki
gmina: Warnice
diecezja: szczecińsko-kamieńska
dekanat: Pyrzyce
parafia: Warnice - filia pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
Miejscowość położona w połowie drogi między Stargardem Szczecińskim a Pyrzycami w odległości 13 km od Stargardu.
Źródła
- W traktacie z 1240 roku książę Barnim I odstępuje biskupowi kamieńskiemu wieś oraz sąsiednią osadę Kunowo.
- w 1492 roku na wikariat w kościele parafialnym św. Krzyża w Barnimie powołano Paulusa Rotzke.
- W 1903 roku ma miejsce pożar świątyni, z którego ocalała tylko wieża i fragmenty murów.
- Rok później kościół odbudowano.
Architektura:
Kościół w Barnimiu wzniesiony został w XV wieku. Wybudowano go jako świątynię salową, orientowaną, założoną na planie prostokąta bez chóru, z wieżą zachodnią węższą od nawy. Wszystkie ściany i szczyt wschodni wykonane są z kamienia polnego nieobrobionego i cegły, narożniki zaś oraz obramienia portali i okien wykonane są w cegle. Elewacje ścian otoczone są ceglanym cokołem ukośnie profilowanymi oraz zwieńczone gzymsem ceglanym i profilowanym .
Szczyt wschodni posiada dekorację architektoniczną w postaci blend ostrołukowych w układzie piramidalnym i symetrycznie rozmieszczonych pinakli. Powstał jednak w czasie odbudowy kościoła ze zniszczeń. Ponadto elewacja wschodnia posiadała zapewne trzy ostrołukowe okna, z których po dobudowaniu zakrystii zachowały się tylko dwa. W elewacjach południowej i północnej znajdują się po cztery symetrycznie rozłożone, ostrołukowe okna. Zamurowane pierwotne okno i częściowe zachodzenie ościeży drugiego z okien w elewacji południowej na ościeże portalu świadczy, iż pierwotne rozplanowanie okien wyglądało inaczej.
Z dwóch portali, które wprowadzały do świątyni zachował się jedynie portal wieżowy, poczwórnie schodkowany, ceglany. Osadzony jest on w południowej elewacji wieży. Natomiast ostrołukowy portal w południowej ścianie korpusu nawowego, zapewne również schodkowany jest obecnie zamurowany. Kościół posiada strop płaski i kryty jest ceramicznym dachem dwuspadowym.
Cechą charakterystyczną tej świątyni jest jednak jej wieża. Założona na planie kwadratu wyróżnia się bogatą dekoracją w postaci dużych blend i rozmieszczonych w nich wąskich otworów okiennych. Ponadto wieńczące ją blanki oraz wysmukły, ośmioboczny, gotycki hełm murowany z cegły, nadają jej charakteru architektury obronnej. Na południowej elewacji wieży znajdują się daty odnoszące się do kolejnych restauracji i robót: 1531, 1689, 1719, 1820, 1839, 1867, 1891, 1903, 1963. Plac kościelny otoczony murem ceglanym z filarami pełnił zapewne funkcję cmentarza. Kościół jest bardzo dobrze utrzymany i w dalszym ciągu pieczołowicie restaurowany. Stanowi wspaniałą wizytówkę lokalnej społeczności.
Szczyt wschodni posiada dekorację architektoniczną w postaci blend ostrołukowych w układzie piramidalnym i symetrycznie rozmieszczonych pinakli. Powstał jednak w czasie odbudowy kościoła ze zniszczeń. Ponadto elewacja wschodnia posiadała zapewne trzy ostrołukowe okna, z których po dobudowaniu zakrystii zachowały się tylko dwa. W elewacjach południowej i północnej znajdują się po cztery symetrycznie rozłożone, ostrołukowe okna. Zamurowane pierwotne okno i częściowe zachodzenie ościeży drugiego z okien w elewacji południowej na ościeże portalu świadczy, iż pierwotne rozplanowanie okien wyglądało inaczej.
Z dwóch portali, które wprowadzały do świątyni zachował się jedynie portal wieżowy, poczwórnie schodkowany, ceglany. Osadzony jest on w południowej elewacji wieży. Natomiast ostrołukowy portal w południowej ścianie korpusu nawowego, zapewne również schodkowany jest obecnie zamurowany. Kościół posiada strop płaski i kryty jest ceramicznym dachem dwuspadowym.
Cechą charakterystyczną tej świątyni jest jednak jej wieża. Założona na planie kwadratu wyróżnia się bogatą dekoracją w postaci dużych blend i rozmieszczonych w nich wąskich otworów okiennych. Ponadto wieńczące ją blanki oraz wysmukły, ośmioboczny, gotycki hełm murowany z cegły, nadają jej charakteru architektury obronnej. Na południowej elewacji wieży znajdują się daty odnoszące się do kolejnych restauracji i robót: 1531, 1689, 1719, 1820, 1839, 1867, 1891, 1903, 1963. Plac kościelny otoczony murem ceglanym z filarami pełnił zapewne funkcję cmentarza. Kościół jest bardzo dobrze utrzymany i w dalszym ciągu pieczołowicie restaurowany. Stanowi wspaniałą wizytówkę lokalnej społeczności.
Wyposażenie:
Chwilowo brak danych.
